ฝากเพจ King Diamonds นักเขียนนิยายวาย

Skip Love ข้ามขั้นรัก

ประวีร์Xอานนท์

BY King Diamonds

(ไรท์เซ็น)

“แม่กระต่ายน้อย”

กึก

“ไอ้เหี้ย!”

อานนท์ตะโกนด่าเสียงดังทันทีที่ได้ยินคำล้อของอริจอมยียวน ร่างสูงเพรียวหันกลับมาพร้อมกับยกนิ้วกลางส่งให้ด้วยหน้าดุดันฉุนเฉียว แต่ฝ่ายถูกด่ากลับยิ้มรับส่งเสียงหัวเราะแผ่วต่ำในลำคอคล้ายกับชอบใจ

“หัวเราะอะไรวะ ขอให้น้ำลายติดคอตาย”

“ถ้ามีคนผายปอดให้จะยอมลองดูก็ได้”

“นอกจากกูจะไม่ช่วย ยังจะเร่งให้มึงไปสบายเร็วขึ้นอีก อยากลองดูไหมล่ะ”

อานนท์ถลึงตามองอย่างเอาเรื่อง สีหน้าโมโหร้ายของกระต่ายน้อยกลับข่มขวัญหมาป่าเจ้าเล่ห์ไม่ได้เลยสักนิด กลับยิ่งทำให้รู้สึกอยากคว้าตัวมากอดไว้จนแทบทนไม่ไหว สายตาที่ใช้จับจ้องจึงเปลี่ยนไป มีความกระหายหิวอย่างสัตว์ล่าเนื้อ ดวงตาคมกริบแฝงไว้ด้วยความอันตรายเต็มเปี่ยมตั้งมั่นว่าจะไม่ปล่อยให้เหยื่อหลุดรอดเงื้อมมือไป

จู่ๆ อานนท์ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศน่าขนลุกซึ่งพุ่งมาจากร่างสูงที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม ยิ่งพอเห็นแววตาร้อนแรงอัดแน่นด้วยความต้องการของอีกฝ่ายก็ชักสังหรณ์ใจไม่ดี

ไอ้คำสัญญาที่ให้ไว้ก่อนหน้ามันยังจำใส่สมองได้อยู่ไหม ถ้าจำได้ก็ช่วยเลิกทำหน้าเหมือนจ้องจะจับเขากินสักที ขนลุกซู่ไปหมดแล้ว!

“มองอยู่นั่นแหละ รีบขึ้นรถสักทีสิวะ!”

“เวลาทำหน้าดุๆ แล้วเซ็กซี่ชะมัด”

คนถูกชมเหยียดแขนยาวตีหลังคารถข่มขู่ ความจริงแล้วอยากจะกระโดดข้ามฝั่งไปทุบหัวมันให้แบะ ชอบเล่นหูเล่นตาใส่เขาอยู่เรื่อย ภูมิต้านทานหัวใจลดต่ำฮวบๆ แล้ว

ประวีร์เปิดประตูรถค้างไว้ โน้มตัวไปข้างหน้าตั้งใจจะตะครุบมือเรียว แต่อีกฝ่ายดันไวกว่าเอามือหลบทัน แล้วยังยักคิ้วเบ้ปากเยาะเย้ยเขากลับ ใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยมีแววคุกรุ่นปนเสียดาย แต่อีกนัยหนึ่งก็รู้สึกตื่นเต้นเร่าร้อนที่จะได้ปราบพยศคนดื้อ

“คิดไว้หรือยังว่าจะทำเมนูอะไร”

“กำลังคิดอยู่”

“ถ้างั้น...”

“แต่กูจะทำเฉพาะของที่กูอยากกินเท่านั้น”

“คนจ่ายไม่มีสิทธิ์เลือกเลยเหรอ”

“ใช่ไง ไม่มีสิทธิ์ ถ้ากินไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้ล่ะวะ” อานนท์เล่นหูเล่นตาใส่คู่อริตลอดกาลอีกครั้งก็หนีขึ้นรถไป

ประวีร์กระตุกยิ้มเอ็นดูท่าทางน่ารักน่าฟัดของจอมยั่ว แค่มันยืนอยู่เฉยๆ ก็ดึงดูดใจใครต่อใครให้อยากเข้าหาทำความรู้สึก เสน่ห์บางอย่างในตัวอานนท์ที่ทุกคนสัมผัสได้ นอกจากความร่าเริงขี้เล่น มันยังคอยเอาใจใส่คนรอบข้าง โดยเฉพาะคนในครอบครัวและเพื่อนสนิท ถ้าได้ลองเป็นคนสำคัญของมันจะพบว่าตัวเองโชคดีมาก

ถึงปากร้ายแต่ก็ใจดีสุดๆ ขนาดกับเขาที่เกลียดขี้หน้านักหนายังทำใจร้ายไม่ลงเลย แล้วจะไม่ให้หลงได้ยังไง

**************

“มึงมันขี้ยั่ว”

“กู...กูไปยั่วมึงตอนไหนวะ? !”

น้ำเสียงสั่นๆ ของคนใต้ร่างยิ่งทำให้คนด้านบนปั่นป่วนร้อนรุ่ม

ประวีร์เลียริมฝีปากแห้งผาก นัยน์ตาดำสนิทลึกล้ำไร้ก้นบึ้งยิ่งเข้มขึ้นด้วยแรงปรารถนา กวาดมองเรือนร่างบางที่เหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาว กระดุมหลุดไปแล้วสามเม็ดเผยแผ่นอกขาวเนียน ไหปลาร้าเซ็กซี่ หัวนมอมชมพูน่าลิ้มลอง เมื่อมองมายังใบหน้าหล่อใสแดงระเรื่อกับดวงตาปรือปรอยฉ่ำหวานก็ยิ่งดูยั่วยวนเร้าอารมณ์ ส่วนคนถูกจ้องนานๆ ก็ชักเริ่มประหม่า กลอกตาไปมาอย่างไม่รู้จะทำอะไร

แม่งเอาแต่จ้องแล้วเสือกเงียบให้กูใจสั่นเล่นทำไมวะ!

อานนท์ตวัดเรียวลิ้นสีชมพูเลียริมฝีปากตัวเองบ้าง รู้สึกเหมือนลำคอแห้งเป็นผง กระหายน้ำขึ้นมาดื้อๆ โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำนั้นทำให้ดวงตาคมกริบสาดแสงเรืองรองไหวระริกด้วยความต้องการ อยากขย้ำให้เนื้อตัวมีแต่รอยช้ำ อยากจูบฟัดหนักๆ ให้ร้องครางแต่ชื่อเขาคนเดียว

มันถามว่ายั่วเขาตอนไหนเหรอ...

นี่ไงคำตอบ

“มึงยั่วกูทุกครั้งที่อยู่ใต้ร่างกูไง”

“...!!!”

+++++++++++++++++++++++++++++++

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการล้วนๆ ผู้ชายสามารถท้องได้มีมดลูกและรังไข่เหมือนผู้หญิง แต่ไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นกับผู้ชายทุกคน โดยจะรู้ตัวได้ก็ต่อเมื่อไปเช็กกับโรงพยาบาล ในช่วงอายุ 13 ปี ขึ้นไป ซึ่งช่องทางหลังจะมีน้ำหล่อลื่นออกมาตามธรรมชาติเพื่อช่วยในการมีเพศสัมพันธ์

หมายเหตุ : เรื่องผู้ชายท้องได้ไม่ใช่ความลับ แต่ไม่เป็นที่เปิดเผยต่อสาธารณะอย่างชัดเจน โดยส่วนใหญ่พวกที่รู้ตัวว่าท้องได้จะปิดบังไว้และใช้ชีวิตตามปกติ มีครอบครัวมีลูกได้เหมือนผู้ชายทั่วไป

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ตัวละครและสถานที่ทั้งหมดในเรื่องเป็นเพียงการแต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีอยู่จริง

เพื่อสร้างความบันเทิงและความสนุกให้แก่นักอ่าน เนื้อหาอาจมีความรุนแรงบ้างในบางช่วงบางตอน มีฉากเรท 18+ ค่อนข้างเยอะ แต่เนื้อเรื่องก็เยอะพอกัน เป็นเรื่องยาว

หากไม่ชอบแนวนี้สามารถหลีกเลี่ยงไม่อ่านได้ แต่ถ้าชอบฝากคอมเมนต์กันบ้างนะครับ

อัปเดตจบติดเหรียญ

มีแพลนทำเล่มและอีบุ๊กครับ

ปกขึ้นเว็บจ้างวาดห้ามขโมย!!!

ฝากติดตามกันเยอะๆ นะ เป็นกำลังใจให้ด้วย

แค่ 1 คอมเมนต์ก็ทำให้นักเขียนมีความสุขแล้วครับ

เฟซบุ๊ก >>https://web.facebook.com/KanaposYaoi43