บทนำ

ถ้ามีใครมาชี้หน้าปราบในตอนนี้ว่าเป็นไอ้เลว ไอ้ชาติชั่ว ปราบจะโค้งหัวน้อมรับ

เขาเองก็ไม่เคยบอกใครว่าตัวเองเป็นคนดี

ถ้าการเป็นคนดีคือสิ่งที่ต้องยอมให้ผู้อื่นมากระทำให้เขาเสียใจเหมือนในอดีตที่ผ่านมา

ปราบขอเป็นคนเลวจะดีกว่า

โดยเฉพาะในตอนนี้ กับร่างกายขาวโพลนนวลเนียนน่าลูบไล้ที่กำลังเปลือยกายเนื้อตัวสั่นเทา

อยู่บนที่นอนนุ่ม เครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำกับแสงเพียงสลัวเลือนรางกลับยิ่งกระตุ้นให้ร่างกาย

ของปราบร้อนรุ่ม

ปราบยิ่งไม่อยากเป็นคนดีเลยแม้แต่นิดเดียว

“เมตตาผม อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ คุณปราบ”

มือเรียวบางยกขึ้นพนมอยู่กลางหน้าอก แต่ปราบก็ไม่ได้สนใจสักนิด เขาสนใจแต่ยอดอกเม็ดงามสี

สวยที่ตั้งอยู่ขนาบข้างมือที่ยกขึ้นมาไหว้ขอความเมตตาจากเขาต่างหาก มันช่างล่อตาล่อใจจนเขา

ต้องส่งปลายนิ้วไปบดบี้เค้นคลึงแล้วกอบมือขยำกล้ามเนื้อนั้นขึ้นมาจนอีกฝ่ายน้ำตาไหลพรากด้วย

ความอดสู

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

รอคอยมานานแค่ไหนกว่าที่จะได้ ปมุต อนันตกุล นักร้องไอดอลชื่อดังของเมืองไทยวัยยี่สิบปี

ให้มาเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ต่อหน้าและเอนร่างทอดกายให้เขาได้ลูบไล้แบบนี้

ปากบางเฉียบอย่างนักเจรจาชั้นยอดก้มลงไปครอบลานนมสีหวานแล้วดูดเม้มราวกับเป็นลูกกวาด

แสนอร่อย มือสากลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนุ่มมือก่อนที่จะมาหยุดและกอบกุมแก่นกายพอดีมือนั้นให้อยู่

ในอุ้งมือ ยิ่งอีกฝ่ายผวาเขาก็ยิ่งรัวลิ้นอย่างได้ใจ

มืออีกข้างบีบที่คางเรียวแล้วบังคับให้สบตากับเขาที่ยืดตัวขึ้นมาจ้องหน้าหวานตาไม่กะพริบ

ปราบพิจารณาดวงหน้างดงามจนไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นชายหนุ่มนั่นอีกครั้ง

ใบหน้าแสนหวานที่เป็นส่วนผสมอย่างลงตัวของลูกเสี้ยวทางยุโรปและไทยจีน ทำให้ปมุตเป็น

ชายหนุ่มที่เครื่องหน้าสมบูรณ์แบบ ผมสีน้ำตาลเข้มตามธรรมชาติปล่อยยาวเคลียบ่าล้อมกรอบ

ใบหน้ารูปหัวใจ ดวงตากลมโตที่มีนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วโก่งที่พาดอยู่ด้านบนก็เรียงเส้นเป็น

ระเบียบ ไหนจะจมูกโด่งได้รูปรับกับปากอิ่มที่มักจะยิ้มอย่างเชิญชวนเวลาถ่ายแบบต่างๆ

สิ่งดีๆ เหล่านี้มารวมกันอยู่ในตัวคนเดียวที่ทำให้ผู้หญิงค่อนประเทศเพ้อพกใฝ่ฝันหาเวลาที่

ปมุต ขึ้นไปจับไมค์ร้องเพลงให้ความบันเทิงอยู่บนเวที

“นี่นายกำลังขอร้องใครอยู่ รู้หรือเปล่า”

เสียงทุ้มของปราบส่งไปเขย่าขวัญก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปบดจูบเร่าร้อนในโพรงปากหวาน

ที่เขาเฝ้ารอ

อา…

หวานเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน หวานเหมือนที่เขาเคยลิ้มลองเมื่อนานมาแล้ว

มันทำให้เขาตื่นตัว

และยิ่งเพิ่มน้ำหนักกระตุ้นที่อุ้งมือจนจุดอ่อนไหวนั่นเริ่มตื่นไปพร้อมกับเขา

“อ้าขาออก”

เขาตวาด

“ไม่…”

ปมุตโต้กลับ น้ำตานองหน้า

แล้วจะให้ปราบทำอย่างไรได้ล่ะ นอกจากใช้สะโพกกดลงตรงกลางระหว่างตัวบังคับให้ปมุต

แยกขาออกจากกันก่อนที่เขาจะใช้นิ้วเสียบเข้าไปที่ช่องทางลับ

“อ๊ากสส”

ปมุตร้องลั่นเด้งตัวหนีแต่ปราบก็ชิงกดตัวลงไปทาบทับและปิดปากที่กำลังตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

ด้วยปากของเขา

ร่างกายที่เพรียวบางแบบนี่น่ะหรือจะมาต่อกรกับร่างสูง 185 เซ็นติเมตร ที่ผ่านการออกกำลัง

ทุกวันจนมัดกล้ามเต็มตัวอย่างเขา ปราบวนนิ้วมือจนช่องทางเริ่มหยาดเยิ้มชื้นแฉะและเจ้าของ

ช่องทางหอบกระเส่าไปกับการกระตุ้น เขาชักมือออกมาและชิงสอดแท่งร้อนที่แข็งขันรออยู่

นานแล้วเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“อื้มมมม!!”

ร่างกายบอบบางดิ้นพล่าน เสียงร้องที่ถูกเขาปิดไว้ยังลอดออกมาให้ได้ยินอยู่ใกล้หู มือเรียว

จิกอยู่ตรงหัวไหล่ของปราบจนเล็บฝังลึก ปราบคิดว่ามันอาจจะมีเลือดไหล แต่วินาทีนี้อะไร

ก็หยุดเขาไม่ได้ เมื่อเขาได้แทรกกายเข้าไปในช่องทางที่แสนคับแน่น มันอุ่นจนร้อนเรียกร้อง

ให้เขาดันตัวเข้าไปจนสุดตัว

“เจ็บ!!”

เมื่อเขายอมปล่อยกลีบปากนุ่มให้เป็นอิสระปมุตก็ตะโกนลั่น ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

และความโกรธแค้น

เอาสิ…โกรธอีก เกลียดอีก

ปราบคำรามลั่นเมื่อเคลื่อนที่เข้าออกอยู่ในร่างกายนี้

โกรธเกลียดเสียให้พอ เพราะนี่เป็นแค่บทเริ่มต้นเท่านั้น แล้วนายจะต้องยิ่งเกลียดฉันมากไป

กว่านี้อีกหลายเท่าตัว

เมื่อนายรู้ความจริง

ว่านายน่ะ คือน้องชายแท้ๆ ของฉัน ที่ฉันไม่เคยคิดว่านายเป็นน้องเลยแม้แต่นิดเดียว