รัชสมัยของพระเจ้าอู๋จิ่นฟานฮ่องเต้ราษฎรแทบมิเคยเดือดร้อนเลยสักหย่อมหญ้า ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนขยันขันแข็งตั้งใจทำงานเป็นพิเศษ

วังหลวงสงบสุข

แผ่นดินอู๋ก็สงบสุข

ยกเว้นเพียงที่เดียว...

คือในจวนของเสนาบดีเหอผู้ยิ่งใหญ่ เขายิ่งใหญ่จริงๆ! อยู่เหนือคนนับหมื่นแสนอยู่ใต้คนเพียงคนเดียวอย่างที่คำโบราณว่าไว้ น่าเสียดายที่คนๆเดียวซึ่งชอบทำตัวอยู่เหนือเขานั้นหาใช่โอรสสวรรค์อย่างจิ่นฟานฮ่องเต้ไม่! หากแต่เป็น...

"เสี่ยวห้าว! บอกมาสิว่าเมื่อไรเจ้าจะยอมมอบกายให้ข้าสักที!"

พรวด!

น้ำชาผู่เอ๋อร์อันสุดแสนแพงและหายากพลันพุ่งพรวดออกจากปากเสนาบดีเหอผู้เป็นตำนานแห่งแคว้น ภาพพจน์สง่างามที่เปล่งประกายออกมาจนใครๆล้วนอ้าปากค้างมองไม่ต่างวีรบุรุษผู้กอบกู้แผ่นดินพลันหายไปในพริบตา

"ไสหัวไป!" เหอซือห้าวควบคุมอาการสำลักชาจนเป็นปกติกลับมาได้ก็ส่งสีหน้าเย็นชาให้บุรุษตรงหน้าในทันที

💙❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมายนะคะกรุณาอย่าลอกเลียนแบบจินตนาการของคนเขียนเลยน้า😊

นี่เป็นนิยายวายเรื่องแรกของ wawawan763 และทุกอย่างเป็นแค่เรื่องสมมุติขึ้น..ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบุคคลหรือเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ใดๆทั้งสิ้นค่ะ

อ่านแล้วถูกใจอย่าลืมเม้นต์ให้คนเขียนชื่นใจบ้างนะคะ ชอบแนวไหนบอกมาได้ที่เพจ "นิยายของwawawan763" จ้า

🌷ขอบคุณค่ะ🌷