‘จีย์’ เด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานทำที่กรุงเทพ  เขาต้องมาเจอกับ ‘เมฆ’ เจ้านายผู้ที่ปากร้ายไม่สนความรู้สึกของใคร

ใครจะคิดว่าเด็กบ้านจนอย่างผมจะต้องเข้ามาหางานทำที่กรุงเทพ อย่างไร้จุดหมาย   ผมรู้และเข้าใจมันดีว่าความจนมันน่ากลัว  แต่สำหรับผมแล้วไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าการไม่มีจะกินหรอก  ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาหางานทำในกรุงเทพ เพราะตอนนี้ฐานะทางบ้านก็แย่อยู่พอควร

“คุณไม่สั่งล่ะ ?”

“คุณเมฆทานเถอะครับ ผมไม่หิว”

“นี่! ผมเป็นเจ้านายคุณนะ ตอนนี้คุณต้องมาทานข้าวกับผม  เพราะผมจ้างคุณมาทานข้าวเป็นเพื่อน  คุณจะเดือดร้อนอะไรกับอีแค่ทานข้าว   หรือว่าคุณไม่เคยกินอาหารพวกนี้ ?”

“ใช่ครับ ผมไม่เคยทานอาหารพวกนี้  และก็ไม่คิดจะทานด้วย”

“หึ! ที่แท้ก็ไม่เคยกิน  คุณไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายหรอกนะ  ผมจ่ายไหวแน่นอน ผมไม่ทิ้งให้คุณจ่ายเองหรอก  ผมรู้ว่าคุณน่ะจ่ายไม่ไหว”

ปล.1 นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของนักเขียนนามปากกา #หัวใจนายต้นไม้ ไม่อนุญาตให้คัดลอก หรือนำไปเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาตเด็ดขาด

ปล. 2 บุคคลและสถานที่ต่าง ๆ ล้วนถูกสมมติขึ้นทั้งหมดด้วยจินตนาการของผู้แต่ง อาจจะบางสถานที่ที่กล่าวจริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน