เขาหวงแหนเธอยิ่งนัก รู้อยู่เต็มอกว่าเธอคงยังโหยหาแต่อีกคน

"จะพอได้หรือยัง"

เขาทั้งด้วยใบหน้าเย็นชา แต่ในใจนั้นล้าห้ามน้ำตาแทบไม่ไหว

ส่วนเธอคิดว่าอีกคนไม่มีทางจะไปจากเธอได้ เลยชะล่าใจมัวแต่สนใจความแค้นของตน

"ขอโทษ"

ความผิดของเธอไม่น่าให้อภัย เลยไม่กล้าที่จะเอ่ยคำไหนออกไป ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้เสียใจ และมองแผ่นหลังที่เคยซบเดินจากไป โดยที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะรั้งเอาไว้





ฝากติดตามฝากคอมเม้นท์ด้วยนะ
⚠️ห้ามคัดลอก
⚠️หรือดัดแปลงเนื้อหาใดๆทั้งสิ้น