สายลมพัดเอื่อยๆพร้อมกับใบไม้สีเขียวที่หลุดจากโคนต้น วายุพัดพาใบไม้ข้ามสิงขรผ่านสายฝน ผ่านลมหนาว พัดพาข้ามมหาสมุทรสีทันดร จนใบไม้ตกลงใจกลางของมหาสมุทร มันจมลงและดับสูญราวกับฝุ่นควัน 

สายลมยังคงต้องพัดต่อ ไม่เหลือเวลาอาลัยเพื่อนร่วมทางผู้ลาลับ

แดนเขียวขจีราวกับสวนประดิษฐ์ตั้งตระหง่านทอดยาวกว้างขวาง

และแล้ววายุผู้อ่อนแรงจึงได้ล่วงรู้ถึงปลายทางที่มันแสวงหา

.

.

.

“ดินแดนตั้งตระหง่านเขียวอุดม

จัดบรรจงสารทิศพิสมัย

ราวกับส่วนหนึ่งของแดนนภาลัย

ให้หลงไหลรื่นเริงจนลืมกาล

อีกศิลาภูผาหลักมั่นคง

งามบรรยงยอดฟ้าสายน้ำธาร

ที่สัตว์ล้วนวิจิตรแลงดงาม

เรียกขานว่า หิมพานต์ แดนอานนท์”

Warning:

เป็นการดัดแปลงแดนหิมพานต์ในความคิดของมลด.เองโปรดอย่าจำไปสอบ

นี่เป็นพีเรียดเรื่องแรกของไรท์เลยกี้ดก้าด หวังว่าทุกคนจะชอบนะงับ

ขอให้สนุกนะงับ

หากเนื้อหาข้อมูลผิดพลาดประการใดต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยนะค้าบ