คำโปรย

หลิงชิงเฟยสูญเสียทุกอย่างไปในชั่วข้ามคืน เป้าหมายเดียวที่มีคือทวงความเป็นธรรมให้แก่ทุกคนในเผ่า และคนที่ชดใช้จะต้องเป็นแม่ทัพผู้นั้น แต่ไฉนเรื่องราวกลับเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า ระหว่างความรักกับความแค้นนางควรเลือกสิ่งใดดี...

เขา..ผู้ที่คอยเป็นเงาของคนอื่นอยู่เสมอ สิ่งเดียวในใต้หล้าที่ปรารถนาก็คือนาง แต่เหตุใดระหว่างเขาและนางต้องมีบัญชีหนี้เลือดด้วยเล่า แล้วความรักจากเขาจะสามารถทำให้นางปล่อยวางความแค้นได้หรือไม่...

*****

“เฟยเฟย นี่เจ้าเป็นห่วงข้าเช่นนั้นรึ”

“ใช่” หลิงชิงเฟยตอบเสียงดังฟังชัด

เป็นเฉินหย่งเจี๋ยเองที่หาคำพูดของตนไม่เจอ “อะแฮ่ม..กินเยอะๆ นะ”

หญิงสาวยิ้มขันเล็กน้อยยามได้เห็นท่าทีเก้อกระดากอายของเขา “ร้อนหรือเจ้าคะ หรือว่าไม่สบาย”

“ข้าสบายดี” เขาอ้อมแอ้มตอบ

“เอ๋? หากไม่ได้ป่วยแล้วไยแก้มของท่านจึงแดงเจ้าคะ” ไม่ถามเปล่า มือเรียวยังเอื้อมไปแตะแก้มเขาเบาๆ

เฉินหย่งเจี๋ยสำลักทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น ใบหน้าร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม “เจ้า! ..”

“เฟยเฟย เจ้าอย่าได้ไปทำเช่นนี้กับบุรุษอื่นนอกจากข้า เข้าใจหรือไม่”

“หากข้าทำเล่า” นางยังคงลอยหน้าลอยตากลั่นแกล้งเขาต่อไป

“ข้าก็จะตามไปสังหารมันผู้นั้นทิ้งน่ะสิ” 

หมายเหตุ นิยายสั้นเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์เอง ไม่อิงประวัติศาสตร์ใดๆ ไม่มีปมหนักหน่วง มีดราม่าบ้างประปราย หวานน้อยจ้า

ไรท์จะลงเนื้อหาเพียง 50-60 % ของเรื่องเท่านั้น ที่เหลือตามใน ebook เอาเน้อ 

เนื้อเรื่องที่ลงเว็บอาจจะสั้นกว่าสองเรื่องที่ผ่านมา เพราะเป็นนิยายสั้นไม่กี่ตอนก็จบ ดังนั้นจึงหั่นตอนลงเว็บจ้า

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนหรือทั้งหมด เพื่อผลิตเป็นรูปเล่ม ไฟล์pdf และ / หรือสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์เพื่อการใด ๆ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น