ไดซ์ วอคเกอร์ ผู้มีความฝันอยากจะเป็นจอมเวทดังเช่นคนอื่นๆ จนวันหนึ่งเขาได้พบว่าตัวเองมีความทรงจำจากชาติที่แล้ว เขาจึงใช้ความรู้นั้นช่วยตัวเองเพื่อให้ได้เป็นสุดยอดเวท

เรื่องที่ควรรู้

ระบบเวทมนตร์ในเรื่องนี้มีสองแบบ คือร่ายเอง กับอุปกรณ์ช่วย โดยการร่ายเองคือการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติมานาในร่างกายให้ออกมาเป็นวิชาต่างๆ ส่วนใช้อุปกรณ์ช่วย ก็เป็นการจ่ายมานาให้กับ MAD เพื่อเรียกใช้งานสูตรเวทมนตร์ที่ได้บันทึกไว้

ส่วนหลักการการใช้เวทมนตร์นั้นคือการเข้าใจ "คอนเซ็ปต์ของวิชาเวทมนตร์ (แปลงคุณสมบัติมานา)" เมื่อเข้าใจแล้วจึงจะสามารถใช้งานได้ แต่ถ้าไม่เข้าใจก็ต้องใช้วิธีการบางอย่าง เช่น การร่ายคาถา หรือประสานมือ หรือไม่ก็ใช้ MAD ที่บรรจุสูตรเวทมนตร์สำเร็จรูปเอาไว้อยู่แล้ว

ซึ่งทุกวิธีจะมีรูปแบบการทำงานดังนี้

1.ทำการรีดเร้นและแปลงคุณสมบัติมานา (ถ้าใช้ MAD ก็ไม่ต้องแปลงคุณสมบัติ แค่รีดเร้นมานาแล้วส่งไปที่อุปกรณ์พอ)

2.เวทมนตร์จะก่อตัวขึ้นที่ในพื้นที่ประมวลผลเวทมนตร์

3.กำหนดค่าตัวแปรหรือรูปแบบเพื่อให้เวทมนตร์สมบูรณ์ (ในบางวิชาที่มีรูปแบบตายตัวแล้วก็ไม่ต้อง เช่น บอลไฟ ดาบน้ำแข็ง)

4.เวทมนตร์ที่สมบูรณ์จะถูกส่งออกสู่โลกภายนอกผ่านทางเอ็กซ์เกตภายใต้ขอบเขตการรับรู้มานา (เลือกได้ว่าจะให้ออกตรงไหน)

5.เมื่อออกจากเอ็กซ์เกตเวทมนตร์จะทำการแทรกแซงและเขียนทับรายละเอียดเดิมในโลกความเป็นจริง

ศัพท์ที่ควรรู้

มานา

อนุภาค/พลังงานลึกลับที่มีอยู่ในทุกสรรพสิ่ง แม้ในปัจจุบันจะยังหาคำอธิบายไม่ได้ แต่ก็คาดว่าจะเกี่ยวข้องกับพลังชีวิต ซึ่งแต่ละคนจะมีปริมาณและอัตลักษณ์ของมานาที่แตกต่างกันออกไป​​​​​​

​โดยมานาจะมีอยู่ 2 รูปแบบ คือมานาในร่างกาย และนอกร่างกาย (ในธรรมชาติ)​​​

เส้นมานา หรือ วงจรเวทมนตร์

เส้นทางการไหลเวียนของมานาในร่างกาย หากเสียหายจะใช้งานเวทมนตร์ได้ไม่ดีหรือใช้ไม่ได้เลย

พื้นที่ประมวลผลเวทมนตร์

พื้นส่วนลึกที่อยู่ในจิตใต้สำนึก ที่มีไว้สำหรับสร้างวิชาเวทมนตร์ และยังเป็นตัวกำหนดความสามารถของจอมเวทด้วย

เอ็กซ์เกต (Exgate)

ทางออกของเวทมนตร์ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ประมวลผลฯ เพื่อมาแสดงผลต่อโลกภายนอก

ขอบเขตการรับรู้มานา

จะมีผลในการสร้างเอ็กซ์เกต หากรับรู้ถึงมานาได้ ต่อให้จะอยู่อีกฝากของโลกหรือคนละดวงดาวก็สามารถจะสร้างเอ็กซ์เกตยังที่แห่งนั้นได้ หรือก็คือจะสามารถส่งเวทมนตร์ไปได้แม้จะไม่ได้อยู่ต่อหน้า ทว่ากลับกันถ้าไม่สามารถรับรู้มานาได้ ต่อให้จะเห็นว่ายืนอยู่ตรงหน้าแต่ก็ไม่อาจส่งเวทมนตร์ไปได้

เวทมนตร์

พลังพิเศษที่สามารถใช้ได้จากการแปลงคุณสมบัติมานาในร่างกายเป็นสิ่งต่างๆ เรียกว่า วิชาเวทมนตร์

สูตรเวทมนตร์

ข้อมูลสำหรับเรียกใช้งานเวทมนตร์ เนื่องจากการร่ายเวทจะต้องใช้เวลาพอสมควรและไม่ใช่ทุกคนจะเข้าใจแนวคิดเรื่องการแปลงคุณสมบัติมานา จึงได้มีการบรรจุสูตรการทำงานของวิชาเวทมนตร์ลงไปในอุปกรณ์พิเศษเพื่อให้สามารถเรียกใช้งานเวทมนตร์ได้โดยง่าย (แต่ก็ต้องมีคุณสมบัติถึงแสดงผลได้ดี)

MAD (Magus Assistant Device)

อุปกรณ์ที่ช่วยในการใช้งานเวทมนตร์ของจอมเวท โดยการเก็บบันทึกสูตรเวทมนตร์เอาไว้ เพียงแค่จอมเวทส่งมานาเข้าไปมันก็จะทำงานตามขั้นตอนทันที

ผู้ใช้เวทมนตร์

บุคคลที่ใช้เวทมนตร์ได้

จอมเวท

ผู้ที่ใช้เวทมนตร์ในระดับที่ใช้งานได้จริง โดยจะต้องใช้และแสดงผลเวทมนตร์ระดับต่ำและกลางได้ในไม่เกิน 0.5 และ 1 วิ ตามลำดับ

จอมเวทบกพร่อง

จอมเวทที่ใช้เวลาในการดำเนินงานเวทมนตร์ระดับต่ำและกลางเกิน 1 วิ

ระดับต่างๆ

ระดับของจอมเวท

มี 3 ระดับ ได้แก่

1. จอมเวททั่วไป - สามารถใช้เวทมนตร์ระดับกลางใน1 วิ

2. จอมเวทนภา - สามารถใช้เวทมนตร์ระดับกลางใน 0.5 วิ และระดับสูงใน 1 วิ

3. จอมเวทดารา - สามารถใช้เวทมนตร์ระดับกลางและสูงได้ภายใน 0.5 วิ และ มหาเวทใน 1 วิ

4. ราชันย์จอมเวท - ใช้เวทมนตร์ทุกระดับรวมถึงมหาเวทในครึ่งวิ

วิชาเวทมนตร์

มี 2 สาย ได้แก่

1. สายธาตุ หรือ วิชาธาตุ

คือเวทมนตร์ที่เกี่ยวกับธาตุต่างๆ โดยมี 3 รูปแบบ ได้แก่

1.1. รูปแบบทั่วไป มี 5 ธาตุ

คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ และไฟฟ้า/สายฟ้า

1.2. รูปแบบพิเศษ มี 5 ธาตุ

คือ แสง ความมืด ไม้/พืช น้ำแข็ง และแม็กม่า

1.3. รูปแบบผสมผสาน เป็นวิชาธาตุที่เกิดจากการผสมกันระหว่างสองธาตุขึ้นไป

*รูปแบบพิเศษที่เกิดจากการผสมผสานจะมีประสิทธิภาพด้อยกว่ารูปแบบพิเศษแท้ๆ

2. สายไร้ธาตุ หรือ วิชาไร้ธาตุ

คือเวทมนตร์ที่ไม่ได้อยู่ในสังกัดธาตุ เช่น วิชาเร่งความเร็ว, วิชาเพิ่มมวล, วิชาเคลื่อนที่, วิชาสั่นไหว, วิชาบีบรวม, วิชาแผ่กระจาย, วิชาดูดซับ, วิชาลวงตา, วิชาแพทย์, วิชาผนึก, วิชาพร, คำสาป, วิชามิติเวลา, วิชาแรงโน้มถ่วง, วิชาวิญญาณ, วิชาควบคุม ฯลฯ

ระดับของวิชาเวทมนตร์

วัดจากความรุนแรงในการก่อความเสียหายอย่างเดียว เรียกเป็น เทียร์ (Tier)

1. Tier มี 1-9 แบ่งได้ 3 ระดับ

1.1. Low tier (1-3 ระดับต่ำ) คือเวทมนตร์ทั่วไปที่ใช้ในชีวิตประจำวันได้ ไม่มีความอันตราย แต่อาจจะสร้างความรำคาญได้

1.2. Mid tier (4-6 ระดับกลาง) คือเวทมนตร์ที่มีความรุนแรง ก่อให้เกิดการเจ็บหรือพิการได้ และอาจจะนำไปสู่การเสียชีวิต

1.3. High tier (7-9 ระดับสูง) คือเวทมนตร์ที่เหมือนกับ Mid tier แต่มีความอันตรายมากกว่า

2. Super tier (มหาเวท) หรือ เวทมนตร์ระดับยุทธศาสตร์ เป็นเวทมนตร์ที่มีอานุภาพร้ายแรง สามารถทำลายพื้นที่ได้เป็นวงกว้าง (ขั้นต่ำคือเมือง) หรือคร่าชีวิตเป็นจำนวนมากในคราวเดียว

*ระดับ High และ Super tier ถูกจำกัดการใช้ในเมือง โรงเรียน หรือสถานที่สาธารณะ เว้นแต่ว่าได้รับอนุญาต เป็นการแข่งขัน (ที่ได้รับอนุญาต) มีเหตุจำเป็น (ต้องผ่านการพิจารณาถึงจะไม่ผิด) 

ประเภทของเวทมนตร์

มี 4 ประเภท (ไม่ได้วัดจากความรุนแรง)

1. ต่อต้านบุคคล คือมีผลกับหนึ่งบุคคลในการใช้หนึ่งครั้ง

2. ต่อต้านหลายบุคคล คือมีผลตั้งแต่สองบุคคลขึ้นไป

3. ต่อต้านกองทัพ คือมีผลกับคนจำนวนมาก

4. ต่อต้านพื้นที่ คือมีผลกระทบเป็นวงกว้าง หรือก็คือเวทมนตร์ระดับยุทธศาสตร์