ลำตัวใหญ่กว่าราชสีห์ กรงเล็บแหลมคม แผงคอสีดำและขนยาวปกคลุม

หางยาวเกือบเท่าตัวสะบัดพลิ้วเหมือนผ้าแพร ใบหน้าครอบด้วยหัวกะโหลกมีเขา ทับทิมงามคือดวงเนตร

ดุร้าย ป่าเถื่อน โหดเหี้ยม ไร้ปราณี

นั่นล่ะ 'อสูรกายแห่งป่าหมอก'

เขาพบว่าตนนั้นอยู่ในภาพยนตร์เรื่องที่เพิ่งเข้าฉายใหม่ สัปดาห์แรกก็เป็นกระแสยอดฮิตในโลกออนไลน์ ภาพยนตร์แนวสยองขวัญที่กล่าวถึงอสูรกายในป่าหมอก โดยที่เขานั้นเข้าไปคอมเม้นในไอจีผู้กำกับ กล่าววิจารณ์ถึงบทภาพยนตร์ที่เขาได้สร้าง

กระทั่งลืมตาอีกครั้งตัวเขาก็เข้ามาในโลกของภาพยนตร์เรื่องนั้น ในร่างของ คีธ รัสเซล ตัวประกอบที่จะตายตั้งแต่ต้นเรื่อง...

ดุร้าย ป่าเถื่อน โหดเหี้ยมและไร้ปราณี ในภาพยนตร์บทมันว่าแบบนั้นแต่สิ่งที่ผมพบกลับเห็นต่างออกไปอีก

“ต่อไปนี้นายชื่ออัสลานนะ”

อสุรกายตรงหน้าเอียงคอมองชื่อที่ผมเขียนบนดินให้อ่าน ปลายเล็บยาวแหลมแตะที่ตัวอักษรของชื่อพลางเลื่อนดวงตาสีทับทิมหันมองผมอย่างสงสัย

“อัสลานแปลว่าสิงโต แผงคอนายเหมือนสิงโต”

ผมชี้ไปที่แผงคอสีดำพลางคลี่ยิ้มให้กับสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ทว่าใจเสาะ ความอ่อนโยนที่มอบให้อีกฝ่ายจะต้องตราตรึงในใจ จนไม่อาจลืมเลือน

นั่นแหละ คือสิ่งที่ผมต้องการ

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน

ชื่อ สถานที่และบุคคลเป็นสิ่งสมมุติ 

เนื้อหาบางส่วนอาจมีความรุนแรงทั้งการกระทำและนิสัยของตัวละคร

จึงไม่เหมาะกับผู้อ่านที่อายุต่ำกว่า 18 นะคะ

คำผิด คำตกหรือเนื้อหาสลับไปมาก็เพราะอาการเมาโอวันติน(?) กราบขอภัยล่วงหน้าค่ะ

แท็ก #อสูรกายของผม

ไปหวีดกันหน่อยนะ เหล่านักอ่านผู้น่ารัก