“อ่า...” ลลิษาส่งเสียงอยู่ในลำคอ เธอยังหลับตาพริ้มดื่มด่ำกับสัมผัสอุ่นๆ จากฝ่ามือหยาบ เธอกลืนน้ำลายลงคอกับสัมผัสอ่อนโยนจากเควินซึ่งหนักหน่วงขึ้นทุกทีๆ กระทั่งฝ่ามืออุ่นๆ ของเควินสัมผัสไปใกล้ส่วนที่ไวต่อความรู้สึกทั้งปวง ลลิษาเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นพร้อมขยุ้มเสื้อเชิ้ตของเควินไว้

“อืม...” ลลิษาส่งเสียงออกมา เธอกลืนน้ำลายลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า แถมหัวใจก็เร่งเร้าเหมือนอยากให้เธอรีบทำอะไรสักอย่าง ลลิษาลืมตาขึ้นช้าๆ สิ่งแรกที่เธอมองเห็นคือใบหน้าหล่อเหลาของเควิน

“ร้อนจังเลยค่ะ” ลลิษาเอ่ยเบาๆ ขณะสบตากับชายหนุ่มก่อนจะเห็นเขายิ้มมุมปาก ลลิษากัดริมฝีปากตัวเองพร้อมยกมือบางขึ้นมาแนบแก้มของเควิน มือเธอเริ่มสั่นตามหัวใจที่สั่นรัวไปแล้วก่อนหน้า รอยยิ้มของเควินทำให้เธอหลงใหล มันเหมือนมนต์สะกดให้ทั้งตัวเธออ่อนระทวย

“ดับร้อนให้ลิซทีค่ะท่านประธาน” ลลิษาเอ่ยน้ำเสียงพร่าเบาก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอตามไป ความรู้สึกเหมือนกับร่างกายกำลังขาดน้ำเริ่มก่อตัว เธอรู้สึกอ่อนแรงแถมขนลุกไปทั้งตัว ส่วนที่ไวต่อสัมผัสทั้งปวงร้อนผ่าว

“พูดอีกทีซิ คุณอยากให้ผมทำอะไรนะ” เควินกระซิบถามเบาๆ อยู่ข้างใบหูของลลิษา เขาจงใจเพราะรู้ว่าลมร้อนจากปากของเขาจะยิ่งทำให้ร่างกายของลลิษาร้อนรุ่มเหมือนมีไฟรุม