ชายหนุ่มเปิดประตูห้องนอนเข้ามาพร้อมกลับปลดเนคไทให้คลายออกเล็กน้อย เพื่อผ่อนคลายจากวันทำงานที่แสนทรหดอีกวัน

วันนี้เขาต้องไปเดินดูโรงงานที่กำลังจะเริ่มเดินเครื่องครั้งแรกในวันพรุ่งนี้ ทำให้วันทั้งวันเขาแทบไม่ได้นั่งเลย

จึงเป็นที่มาของ ’แผนอ้อนเมีย’ในวันนี้

ชายหนุ่มเดินตรงไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ของภรรยาและโน้มตัวลงกอดเธอที่กำลังทำงานอยู่

หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เธอไม่ชินกับการสัมผัสที่มากขนาดนี้ การจับมือหรือกอดเป็นสิ่งที่สงวนไว้กับพ่อและคนที่สนิทใจด้วยมากจริงๆเท่านั้นที่เธอจะเริ่มก่อน

แต่สำหรับหนุ่มเจ้าชู้อย่างเขามันคงเป็นเรื่องธรรมดา

“เหนื่อยเหรอ”

“ปวดเท้ามากเลยเดินทั้งวันเลย”

“เรานวดให้ไหม”

“เอา~”

“ไปห้องน้ำกัน ที่เราดูเขาให้แช่เท้าในน้ำอุ่นด้วย”

ชายหนุ่มจับแขนทั้งสองของรวินท์รำไพพยุงเธอลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน และพาเธอเดินซ้อนไปที่ห้องน้ำ

หญิงสาวจัดท่าทางให้เขานั่งข้างบนขอบอ่างอาบน้ำหลังจากที่ทรรศนัยเดินไปล้างเท้าในส่วนห้องอาบน้ำมาแล้ว

เธอนำถังไม้ใส่น้ำอุ่นมาให้เขาแช่เท้าสักพัก และเริ่มนวดจากข้างซ้ายก่อน เมื่อนวดเสร็จเธอก็ยกถังน้ำออกไป

กอปรกับที่ไอเดียเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มผุดขึ้นมาพอดี ‘กลยุทธ์คลุกวงใน’ ของเขากำลังจะดำเนินการไปอีกขั้นแล้ว

ทรรศนัยแกล้งลื่นลงจากขอบอ่างทำให้ร่างสูงใหญ่ของเขากระทบกับร่างแบบบางของเธอเข้าอย่างจัง

“อ้ะ”

“ขอโทษที่ เดี๋ยวเราลุกก่อน…” หญิงสาวทำท่าทางคล้ายจะรีบลุกขึ้น แต่กลับถูกมือแกร่งคว้าเอวไว้ได้ทัน

เขาขยับโน้มตัวเข้าเธออีกนิด จนใบหน้าของทั้งสองห่างกับเพียงไม่กี่นิ้ว

สายตาของเขาช่างลึกล้ำ อ่านไม่ออกแม้แต่น้อย หรือเธอไม่รู้เองก็ไม่อาจรู้ได้

ดวงตาเรียวสวยมองหญิงสาวสะกดเธอนิ่งไม่พูดไม่จา ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาและประทับรอยจูบลงบนกรีบปากแดงจัด

หญิงสาวเบิกตาโพรง

ใช่ นี่จูบแรกของเธอในวัย 20 ปลายๆ

เขาละเลียดจูบเธอดื่มด่ำลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นหนาอุ่นซอกซอนเข้าหาความหวานหวามในโพรงปากอุ่นของหญิงสาว

หญิงสาวพยายามลองจูบตอบเขาด้วยความไร้เดียงสา นั่นทำให้ไฟปรารถนาที่สุมรวมกันอยู่ที่ใจกลางกายของเขายิ่งกระพือโหมขึ้นอย่างไม่มีทีท่าจะมอดได้

มือหนาปลดกระดุมเสื้อของเธอทีละเม็ด แต่ด้วยความอ่อนประสบการณ์ของเธอทำให้เธอไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

การจูบดำเนินไปเนิ่นนานจนเธอเริ่มขาดอากาศจึงจำต้องผลักเขาออก

“เราหายใจไม่ทัน”

ชายหนุ่มมองเธอยิ้มๆ ไม่ได้ว่ากล่าวสิ่งใด ยังคงตระกองกอดเธอไว้หลวมๆ

โอ้ย เธอทำอะไรลงไปเนี่ย เราเป็นเพื่อนกันนะไม่ใช่สามีภรรยาเหมือนคู่อื่นสักหน่อย สติพาย! สติ!

ทางเดียวที่จะยังคงความเป็นเพื่อนและขออยู่ข้างๆเขาได้ตลอดไปมีเพียงวิธีเดียวคือห้ามไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเด็ดขาด!

“เอ่อ เราขอโทษนะ เราไม่ชิน เราคงทำให้นัยพอใจไม่ได้หรอก”

“ไม่เป็นไร”

“เราย้ายมาที่นี่ได้เกือบสองอาทิตย์แล้ว ถ้านัยเริ่มมีปัญหาสุขภาพทางนั้นล่ะก็ เราโอเคนะ ถ้านัยจะไปทำอะไรแบบนี้ข้างนอก”

“พายอยากไปฮันนีมูนเหรอ ไปสิ ไปไหนดี” ชายหนุ่มตาลุกวาว เขารอเวลานี้มานานแล้ว

“เราหมายถึงนัย...กับคนอื่น”

“...” นี่ เธอยอมให้เขาไปมีอะไรกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ หูฝาดหรือเปล่านะ ทั้งๆที่พวกเขาพึ่งแต่งงานกันได้สองอาทิตย์เนี่ยนะ เขาจะบ้า

ชายหนุ่มโกรธเธอจะลมแทบออกหู ยันกายแกร่งขึ้นยืนโดยไม่รีรอ ก่อนจะพูดประโยคที่เสียดแทงเธอบ้าง

“งั้นไปเลย เดี๋ยวเราโทรหาเขาแป้ปนึง กุญแจรถอยู่ที่แขวนกุญแจนะ”

หญิงสาวพยักหน้ารับคำ เธอยอมรับชะตากรรมนี้ตั้งแต่ยอมแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว พวกเขาไม่ได้รักกัน แต่ด้วยความจำเป็นมันทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพกล้ำกลืนเช่นนี้

ใช่ เธอรักเขา เธอรักเขามาตั้งนานแล้ว แต่เธอมันไม่มีอะไรดีพอจะคู่ควรกับเขาเลยแม้แต่น้อย จะให้ทวงสิทธิ์อะไรได้ แค่เขาช่วยแต่งงานกับเธอ เธอเองก็รู้สึกผิดจะแย่

————————

Twitter: @prawpatra

facebook fanpage: prawpatra

สวัสดีนักอ่านทุกคนค่ะ นิยายดราม่าเรื่องที่สองของพราวภัทรามาแล้วค่า ใครที่พึ่งอ่านตรวนร้อยรักจบมาต่อกันที่เรื่องนี้ได้เลยนะคะ มีเศร้าซึ้งฟินแน่นอนค่ะ