‘อะไรกันเจ้าคะที่พี่จิ้นซินว่าเหนือธรรมชาติ

ในเมื่อคนเรายังเวียนว่ายตายเกิดได้

ผีพรายอาจเป็นอีกหนึ่งในเรื่องธรรมชาติที่พี่จิ้นซินไม่เคยรับรู้มาก่อนก็ได้

สิ่งที่พี่ไม่เห็นไม่ใช่ว่าไม่มีอยู่จริงนี่เจ้าคะ’

+++++++++++++++++

          “ท่านพี่... ท่านอยากมากหรือเจ้าคะ”

          “จ้ะ ข้าอยากที่สุด ข้าอยากทำให้แม่นางขึ้นสวรรค์”

          ดวงตาสวยใส่จริตทอดมองชายรับจ้าง ฝ่ามือก็ลูบไล้เต้าอวบอัดของนางไปด้วย ริมฝีปากคลี่ยิ้มน้อยๆ ก่อนเอ่ย

          “แต่... ท่านพี่เพิ่งสมฤดีไป และดูท่านก็กรำงานมาหนักทั้งวัน ท่านจะมีแรงทำให้ข้าขึ้นสวรรค์ได้เช่นไร ข้ากลัวว่าท่านจะทิ้งขว้าง ให้ข้าค้างเติ่งอยู่กลางสายน้ำ ไม่อาจโบยบินขึ้นสวรรค์ไปกับท่านได้”

          “โธ่... แม่นาง ช่างประเมินข้าต่ำนัก ข้าวสารสิบกระสอบ ข้ายังแบกตัวปลิว นี่นับประสาอะไรกับพาแม่นางขึ้นสวรรค์ ให้ขึ้นลงสักสิบรอบ ข้าก็ไหว”

          “จริงนะเจ้าคะ”

          “ข้าหรือจะกล้าปดแม่นางคนงาม”

          “เช่นนั้น ท่านพี่... ท่านให้ความสุขกับข้าเถิด และข้าจะทำให้ท่านสุขจนลืมตาย”

          น้ำเสียงหวานแต่เย็นยะเยือกไม่ทำให้เขากลัวเกรงเลยสักนิด เพราะฝ่ามือน้อยๆ ที่จับมือของเขาไปตะปบไว้ที่หน้าอกขนาดใหญ่ จะงอยเม็ดสีแดงเต่งตึงนั้นช้อนขึ้นเชิญชวนริมฝีปากให้ลงไปสัมผัส