มนุษย์นี้ มีสุข และทุกข์ได้ แปรเปลี่ยนไป ในพริบตา น่าขันยิ่ง เขาพร่ำบอก หยอกรัก ปักใจจริง อีกวันทิ้ง เหมือนถุยคำ น้ำลายเลว

ตั้งเเต่ผมเกิดมา ผมต้องการที่ยืนในสังคมตลอด เเต่เมื่อเขาเข้ามา ผมก็ไม่ต้องการที่ยืนนั้นอีก...ผมต้องการเเค่เขาคนนั้น คนที่ยืนมือเข้ามาหาผมในคืนฤดูฝน...เท่านั้น

-มูน-

ผมก็เเค่เด็กหน้าตาใสๆเลขาประธานมาเฟีย เเต่ดันไปเก็บมนุษย์หมาป่ามาเลี้ยงหน่ะสิ!! เจริญ!!!

-เชน-

"นี่ อยากได้อะไรอีกมั้ย?"

"อยาก...ได้.."

"หืม อยากได้อะไร บอกผมสิ"

"อยากได้เชน"

"เชนบ้านมึงสิ มาให้ผมตีก้นสักที!"