"เลิกทำตัวเป็นเด็กสักทีได้ปะเพราะงี้ไงมึงถึงถูกเเกล้ง"

"ผมไม่ได้เป็นเด็กซะหน่อย"

"เหรอ เเล้วถ้าเด็กพี่ล่ะยังเป็นอยู่ปะ"

"บ้า!พี่พูดไรเนี่ย สยิว"

"หึ สยิวอะไรวะกูล้อเล่น"

"เจได เเม่ฝากดูเเลน้องด้วยนะ"

"ให้มันดูเเลตัวเองดิฝากผมทำไมโตเป็นควายเเล้วนะ"

"พูดกับน้องดีๆสักครั้งได้ไหมเจได"

"อยากให้พูดดีๆเหรอ ได้"

"น้องเจเเปนครับ พี่เจไดสัญญานะครับว่าจะดูเเลน้องเจเเปนอย่างดีเลยอย่าดื้อกับพี่นะครับ" ลูบหัวคนตัวเล็กที่นั่งงุนงงอยู่กับการผูกเชือกรองเท้า

"อื้อ" สะบัดมือออก

"พูดเเบบเดิมนั่นเเหละดีเเล้วเเบบนี้ฟังดูสยิวๆยังไงไม่รู้ เก็บไว้พูดกับสาวเหอะ"

"เอ้าพูดดีก็ไม่ได้เรื่องมากชิบ"

"ไปได้เเล้วเดี๋ยวเข้าสอบสาย"

"ครับเเม่ ไปเร็วพี่เจ"

"เดี๋ยว"

"อะไร" ก้มลงผูกเชือกรองเท้า

"เดี๋ยวก็ล้มหรอกผูกไม่เป็นทำไมไม่บอกวะไอเด็กโง่" เสิร์ฟมะเหงกให้1ที ก่อนจะเดินไปสตาร์ทรถ

จู่ๆหัวใจก็มอบภารกิจให้ผม ต้องคอยปกป้อง ดูเเลเเละผลักไสหนุ่มๆทุกคนออกจากชีวิตน้องชายด้วยเเรงหึงของผมเอง ก็เห็นมันมาตั้งเเต่ยังร้องไห้ขี้มูกโปร่ง จู่ๆปีกกล้าขาเเข็งขึ้นมาพี่ชายอย่างผมก็ต้องหวงเป็นธรรมดาอยู่เเล้วหรือเปล่า เเต่ใจผมมันไม่ซื่อสัตย์เเอบหลงรักน้องชายเข้าเสียเต็มอก

ก่อนความลับจะถูกเปิดโปงผมต้องได้เป็นเจ้าของหัวใจเจเเปนเพียงผู้เดียว นี่คือภารกิจของผม