"นี่ๆพวกเจ้ารู้จักพ่อบ้านตระกูลเดียรอสรึไม่"

"แน่นอนสิ ใครๆก็รู้จักก็พ่อบ้านคนนี้นี้แหละที่คุณหนูผู้นั้นเคารพรักดั่งพ่อของตน"

"มีใครรู้จักเจ้าชายภูติผู้นั้นรึไม่"

"แน่นอนใครเล่าจะไม่รู้จัก ได้ชื่อว่ารักและหวงน้องสาวเสียขนาดนั้น"

"ข้าว่าน้องสาวของเจ้าชายคงไม่มีวันได้ออกเรือนเป็นแน่"

"ข้าก็ว่าเช่นนั้น"

"แล้วเจ้ารู้รึไม่ว่าเพราะเหตุใดเจ้าชายถึงรักและห่วงน้องสาวขนาดนั้น"

"ก็เพราะมีข่าวลือว่าน้องสาวของเจ้าชายมีหัวใจที่พิเศษน่ะสิ พันปีจะมีซักคนหนึ่ง"

"ร่างกายอะไรงั้นรึ"

"ก็หัวใจที่นำไปปรุ้ฃงยาแล้วสามารถรับพลังมาได้ทุกธาตุเสียเนี่ยสิทำให้ใครๆก็ต่างอยากได้หัวใจของนางมาครอบครอง"

"อย่างไร?"

"เขาว่ากันว่าหากนำหัวใจของนางมาปรุงยาและดื่มจะทำให้มีเวทมนตร์ที่กล้าแกร่ง ร่างกายจะสามารถสร้างสมดุลให้เวทมนตร์ขโมยมานั้นเข้ากับร่างกายหากดื่มยานี้เข้าไป"

"บ้าไปแล้ว!!"

"มีตำนานเกี่ยวกับเจ้าชายองค์นี้ด้วยนะ"

"ว่าอย่างไร"

"องค์ชายผู้เสียสละ"

"ไยตั้งชื่อเช่นนั้น"

"ก็ท่านรักน้องสาวแม้กระทั่งชีวิตก็มอบให้"

"นี่ๆ พวกเจ้ารู้จักท่านเวอร์เทลเลอร์มั้ยๆ"

"เป็นเช่นนั้นใครๆหรือผู้ใดย่อมรู้จัก ก็ท่านเป็นคนที่เล่าขานตำนานเรื่องเล่าๆได้เก่งที่สุดหนิ!"

"ใช่ๆ เขาว่ากันว่าหากได้ฟังท่านเล่าเรื่องหรือตำนานซักเรื่อง คนผู้นั้นจะไม่มีโรคภัยมายุ่งเกี่ยว"

"แล้วเจ้ารู้รึไม่ ว่ามีตำนานหนึ่งที่ท่านยังเล่าไม่จบ"

"ตำนานอันใดรึ"

"ก็ตำนานที่เกี่ยวกับภูติสาวและมนุษย์ผู้หนึ่งน่ะสิ"

"ไยท่านถึงเล่าไม่จบกันนะ"

"ก็ท่านได้เคยบอกไว้ว่าตำนานเรื่องนี้น่ะยังไม่จบเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น"

"แต่ตำนานนั่นก็หลานพันปีแล้วนะ"

"ว่าแต่ตำนานนั่นมีชื่อว่าอะไรรึ"

"ก็มีชื่อว่า"

"หน้ากากของภูติสาวมีดสั้นของชายหนุ่ม"

"ไยตั้งเช่นนั้น"

"ข้าก็ไม่รู้ แต่เขาว่ามันเป็นของแทนใจ"