นิยายเรื่องนี้มาจากจิตนการของนักเขียน ไม่ได้อ้างอิงตามประวัติที่มีอยู่จริง ทุกเหตุการณ์ทั้งหมดในเนื้อหา ล้วนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ฉบับนี้เป็นฉบับที่รีไรท์มาจากธิดาอสูร ไรท์ได้เติมแต่งส่วนที่ขาดหายเพื่อให้สมเหตุสมผลมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม ถึงจะรีไรท์ออกมาแล้วยังใช่ว่าจะไม่มีข้อผิดพลาดอยู่ ขอทุกท่านที่อ่านแล้วโปรดชี้แนะด้วยครับ

***

เสียงกระหึ่มร้องคำรามจากทั่วสารทิศ ทุกคำกล่าวล้วนมีแต่ถ้อยคำสบถสาปแช่งหยาบคายต่อชายหนุ่มที่ถูกม้าทั้งห้าตัวตรึงร่างเอาไว้ มันได้แต่แผดเสียงร้องขอความเมตตา แม้เชือกที่ผูกจะไม่ได้ฉีกร่างของมันในทันที แต่นั่นก็เพียงพอที่ทำให้มันต้องนอนอยู่และไม่สามารถขยับไปไหนได้ ดวงตาของมันจับจ้องมาที่หลินเสวี่ยด้วยความอาวรณ์ทั้งหมดที่ส่งมา นางเพียงตอบรับด้วยความเย็นชาที่ส่งผ่านสายตาเย็นยะเยียบ

" ด ..ได้โปรด เมตตาข้า ...เมตตาข้าด้วยเถอะ ข ..ข้าให้คำสาบานแก่สวรรค์ ว่าต่อแต่นี้จะพึงสำนึกตนอย่างเคร่งครัด ข้าจะชดใช้ไม่ว่าเจ้าจะเรียกร้องสิ่งใด ...ฉะนั้น โปรดละเว้นข้า "

นางพ่นลมหายใจเย้ยหยันดูแคลน รอยยิ้มแสยะที่มุมปากเล็กน้อยจนไม่ทันสังเกตเห็น ดวงตาของนางปรากฏคลื่นความเย็นชาจนน่าขนลุก สุ้มเสียงราบเรียบถูกกล่าวออกมาว่า

" บิดาของเจ้าตกตายด้วยม้าตัวที่สาม ...มาดูกันว่าเจ้าจะทนได้ถึงตัวที่เท่าไหร่ "

นางเพียงโบกมือสั้นๆ คราหนึ่ง ม้าตัวแรกที่เชือกผูกไว้ตรงแขนซ้ายได้ออกวิ่งอย่างฉับพลัน

***