ชีวิตของผมเหมือนจะดีเเละเพรียบพร้อมทุกอย่างเว้นเเต่ว่าวันนี้ผมรู้สึกไม่เหมือนเดิม ผมเคยมีทุกอย่างทั้งเงินทอง ความสุข ความรักเเต่เเล้วทุกอย่างก็หยุดนิ่ง เมื่อผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุดได้จากลาผมไปในวันที่ผมควรมีความสุขที่สุด เธอคงเหนื่อย เธอคงทนไม่ไหวเพราะเธอฝืนมานานเเล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่เเกร่งที่สุด เป็นผู้หญิงที่ทำคีโมจนผมร่วงหมดหัวก็ยังคงสวย เป็นผู้หญิงที่ไม่เคยเเสดงความอ่อนเเอให้ใครเห็น เป็นผู้หญิงที่รักผมมาก การจากไปครั้งนี้ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาอย่างรุนเเรง เขาต้องการคนอยู่ข้างๆ คอยกอดเขา ทำให้เขาลืมความโศกเศร้าเหล่านี้ "เเสงเหนือ"จึงเลือกไปอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัด

ชีวิตของผมตั้งเเต่จำความได้ก็มีเเค่ทุ่งนา วัดเเละบ้านของคุณยายเเจ่มจันทร์ ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปของผมอย่างเเน่ชัด รู้เเค่ว่าวันที่ผมเกิดคือวันที่มีพายุ พระอาจารย์เข้ามาพบผมระหว่างทางกลับกุฏิ ท่านจึงเมตตาเก็บผมมาเลี้ยงเเละตั้งชื่อผมว่า "ฟ้าลั่น" ผมใช้ชีวิตเป็นเด็กวัดตั้งเเต่นั้นมา บางวันถ้าไม่มีใครมาทำบุญถวายเพล พระอาจารย์ก็ไล่ผมให้มาทานข้าวที่บ้านคุณยายเเจ่มจันทร์ บ้านคุณยายจึงเปรียบเสมือนบ้านของผม ผมอยู่คนเดียวมาตลอด จนกระทั่งผมได้เจอเขา เด็กหนุ่มเมืองกรุงหลานชายเเท้ๆของคุณยาย เขาเป็นเหมือนเเสงสว่างของผม เป็นไออุ่นในคืนหนาวเเต่หมาวัดอย่างผมทำได้เเค่มองเขาจริงๆนั่นเเหละ เขาเป็นถึงทายาทมหาเศรษฐี สวรรค์คงไม่ใจดีถึงขนาดส่งเขามาเป็นคู่ชีวิตผมหรอก

"พี่ ถ้าวันหนึ่งผมต้องไปจริงๆพี่จะทำอย่างไร"

"ไม่รู้สิพี่ก็คงเหงาล่ะมั้งเเต่ถึงยังไงพี่ก็ยังรักเหนือเหมือนเดิมนะ"

"พี่ว่าอนาคตข้างหน้าของเราจะเป็นยังไง"

"ไม่รู้สิ พี่รู้เเค่ว่า..ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนพี่ก็มีเเค่เหนือคนเดียวเท่านั้น"

เมื่อความรักของ "เเสงเหนือ" กับ "ฟ้าลั่น" ไม่ได้มีเเค่เขาเพียงสองคน ความรักของทั้งสองจะเป็นอย่างไร

เชิญติดตามรับชมกันได้เลย