“หน้าฉันมีอะไรติดเหรอ ลูกจันทร์ถึงได้เอาแต่จ้องมองฉันอยู่อย่างนั้น”

“หาได้เป็นเช่นนั้นดอกเจ้าค่ะ เพียงแต่แม่นางฟ้าช่างงามนักในฝันของฉันว่างามแล้ว พอได้จ้องมองใกล้ๆ ก็ยิ่งงามจนฉันไม่อาจจักละสายตาจากแม่นางฟ้าไปได้เลย”

"วิลาศกว่าจันทร์จ้าว หามีไม่ในธรา"

เสน่ห์แสงจันทรา สว่างล้ำกว่าภากร

มองฟ้าตะวันลับ ประจักษ์คิดอาวรณ์

"เอื้อมคว้านภาพร แสนว่างเปล่าเปลี่ยวอาจิณ"

"ลูกจันทร์" หลานสาวพระยาอาษาราชมนตรี (ทับ) ข้าราชการชั้นสูงแห่งแผ่นดินรัตนโกสินทร์ เธอเป็นทายาทที่ได้รับสืบทอดเรือนไทยหลังใหญ่จากผู้เป็นปู่ ตั้งแต่เด็กลูกจันทร์ได้ฟังเรื่องราวของแม่หญิงพลอยพรรณและคุณวาดจันทร์ผู้มีพระคุณจากปู่ของเธอ หญิงสาวจึงเกิดความสงสัยเกี่ยวกับสิ่งของในห้องเก็บของเก่าที่ถูกปิดตายมานานหลายสิบปี โดยไม่รู้เลยว่าประตูแห่งกาลเวลากำลังจะถูกเปิดออกอีกครั้งและมันจะนำพาให้เธอได้พบกับใครบางคนที่เธอเรียกคนๆนั้นว่า "แม่นางฟ้า"

"พลอยนริน"  ดาราสาวและทายาทเจ้าของธุรกิจอสังหารายใหญ่ ผู้ได้ครอบครองผืนดินที่เคยเป็นที่ตั้งของเรือนไทยโบราณริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่อยุธยา หลังจากที่ "วาดจันทร์" หญิงสาวผู้เป็นรักแรกของเธอและเป็นเจ้าของเรือนไทยโบราณคนเก่าได้สิ้นลมจากไป หัวใจของเธอก็ปิดตายลง จนกระทั่งเธอได้พบกับ  "ลูกจันทร์" หญิงสาวผู้มาจากห้วงอดีตที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอีกครั้ง