ฉัน...คือเผ่าเสือโคร่งแห่งโค้งน้ำเจ้าพระยา ผู้พิทักษ์กรุงเทพมหานคร

เขา...คือผู้คุมกฎประจำเผ่าหมาป่าแห่งเกาะนาวารี

เสือโคร่งเป็นสัตว์รักสันโดษ เราไม่อยู่เป็นฝูง เราไม่เข้าไปยุ่งเรื่องเผ่าอื่น โดยเฉพาะเรื่องการเมืองแย่งชิงอำนาจในฝูงหมาป่า…เราไม่เผือก...

คือเอาจริงๆ ฉันไม่ได้อยากเผือกเลยยยย แต่เข้าใจใช่มั้ยคะดราม่าบางเรื่องมันมีพลังดึงดูดมหาศาลจริงๆ ความตั้งใจจะไม่เผือกของฉันล้มเหลวไม่เป็นท่า โดยเฉพาะหลังจากที่ฉันได้กลิ่นเขา...หมาป่าบ้าอะไรกลิ่นหอมเหมือนลมทะเล

ฉันแค่อยากจะมาพักร้อนวิ่งเล่นที่เกาะทะเลใต้ แต่ไปๆมาๆดันถูกดูดเข้าไปในดราม่าของฝูงหมาป่าประจำเกาะ แถมยังถูกนายพรานตามล่าหวังจะเอาเขี้ยวฉันไปทำเป็นของขลังอีก แค่นี้พอมั้ย ดราม่าแค่นี้พอมั้ย ไม่เลยจ้า ฉันยังต้องรับมือกับผู้คุมกฎของเผ่าหมาป่า ที่ดูเหมือนจะโผล่มาทุกที่ที่ฉันไป ใครจะคิดว่าชีวิตในกรุงเทพฯมันจะดูสโลไลฟ์ไปเลยเมื่อเทียบกับชีวิตบนเกาะเล็กๆเกาะนี้