“นอนได้แล้วค่ะ รู้แล้วว่ายังไม่แก่ แต่เก็บแรงไว้ใช้วันอื่นบ้างก็ได้นะคะ”

“ริน” เขาเรียกชื่อเธอเบาๆ ก้มลงจูบหน้าผากเกลี้ยงเกลา ขณะที่ปลายจมูกโด่งเป็นสันไล่ทั่วใบหน้า แตะแต้มใบหน้าของคนที่คิดว่าหลับสนิท นับวันเขายิ่งรู้สึกหลงรรินจนอยากกอดเธอเอาไว้ไม่ห่างกาย

“ลุงนอนได้แล้ว” รรินพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ เมื่อคนที่ยังมีพลังเหลือล้นไม่ยอมนอนสักที เขาเอาแต่ไล่จูบเธอไม่หยุด

“ยังไม่ง่วง”

“เดี๋ยวลุงไปทำงานสายโทษรินไม่ได้นะ” รรินวาดแขนโอบรอบกายหนาแน่นทั้งที่หลับตา ซุกใบหน้าเข้าที่ซอกคอหอมกรุ่นของเขาเพื่อเลี่ยงการไล่จูบ เมื่อเขายังตามมาซุกที่ซอกคอสาวอย่างดื้อรั้น ขบจูบเบาๆ รรินจึงออกแรงกัดไหล่ขาวๆ ของคนที่ไม่ยอมหลับยอมนอนพอให้เขารู้สึกเจ็บ

“ริน เดี๋ยวนี้มีกัดเหรอ” เบนจามินพูดกลั้วเสียงหัวเราะ เมื่อถูกกัดเข้าให้

“ก็ลุงไม่ยอมนอน” รรินพูดเสียงเบา ใบหน้าหวานยังจมอยู่กับอก

“ก็ได้” ปากบอกว่าก็ได้ แต่มือไม้ยังคงอยู่ไม่เป็นสุข

**************************************************

เรื่องนี้มี E-book ด้วยนะคะ