"แม่ คุณพี่คนนี้ซื้อสปอนเซอร์ขวดนึงค่ะ" ฉันหยิบแบงก์ยี่สิบจากมือที่ถูกสักเลขประจำตัวเอาไว้ ก่อนจะยื่นขวดสปอนเซอร์พร้อมกับเหรียญสิบให้กับพี่คนเดิม

"ไอ แม่บอกว่าไม่ต้องมาหาแม่ที่นี่ ทำไมดื้ออย่างนี้" แม่ยังคงวุ่นวายอยู่กับการขายของให้เหล่านักโทษ ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น เวลาที่ผู้คุมจะให้นักโทษชั้นดีออกมาซื้อของกินที่สหกรณ์ประจำเรือนจำได้ ซึ่งแม่ของฉันก็เป็นแม่ค้าอยู่ที่นี่

"ก็ไออยากมาช่วยแม่นี่นา" ฉันเข้าไปออดอ้อนแม่เหมือนทุกครั้งที่โดนดุ

"เห้อ...รีบกลับบ้านไปทำการบ้านได้แล้ว"

"ไอรอกลับพร้อมแม่ค่ะ"

สวัสดีค่ะฉันชื่อไออุ่น เป็นเด็กนักเรียนมอปลายที่สมองยังเด็ก ใช่ค่ะฉันมีพัฒนาการที่ช้ากว่าเด็กรุ่นเดียวกันเพราะฉันคลอดก่อนกำหนด ฉันมักจะขี้โรคและอ่อนแอ คิดอะไรก็จะช้ากว่าคนอื่นเสมอ ฉันมักถูกตราหน้าว่าเป็นเด็กโง่...

คุณแม่ของฉันทำงานเป็นพนักงานประจำสหกรณ์ในเรือนจำประจำจังหวัด พ่อของฉันเป็นผู้คุมอยู่ที่นี่ ฉันโตมาในเรือนจำเลยก็ว่าได้ แต่บ้านของฉันไม่ได้อยู่ในเรือนจำนะ!! หลังเลิกเรียนฉันมักจะแอบมาช่วยแม่ขายของเสมอ เวลาเลิกงาน เราสามคนพ่อแม่ลูกก็จะกลับบ้านพร้อมกัน

"เอากรองทิพย์ซองนึง" จู่ๆผู้ชายร่างสูงโปร่งก็เดินเข้ามาในสหกรณ์ เอ...ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนเลยแฮะ

สงสัยคงใกล้พ้นโทษแล้วถึงออกมาได้

"ขอโทษด้วยค่า ที่นี่ไม่ขายบุหรี่และเหล้า รับอย่างอื่นไหมคะ" ฉันยิ้มแป้นให้ลูกค้ารายใหม่อย่างเป็นมิตร

"ฉันอยากได้บุหรี่" เสียงเข้มยังคงยืนกรานที่จะซื้อบุหรี่ให้ได้

แต่ให้ทำยังไงในเมื่อร้านเราไม่มีบุหรี่!

ฉันเปิดตู้เย็นหยิบนมรสกล้วยมาหนึ่งกล่องก่อนจะยื่นให้คนตรงหน้า

"ไอเคยเห็นพี่ๆที่ติดบุหรี่ดื่มนมอันนี้แล้วจะเลิกบุหรี่ได้ พี่ชายลองดูนะคะ" มือใหญ่ยื่นมารับนมกล้วยไปจากมือของฉัน

"เท่าไหร่"

"อืม...ไอให้พี่ฟรีค่ะ เอาไว้ติดใจกลับมาซื้อใหม่นะคะ แต่คราวหน้าไอไม่ให้ฟรีแล้วน้า" ฉันล้วงเอาเหรียญสิบหนึ่งเหรียญและเหรียญบาทสองเหรียญออกมาจากกระเป๋ากระโปรงตัวเอง ก่อนจะวางลงในตะกร้าใส่เงินของแม่

แต่จู่ๆ มือหยาบกร้านที่ถูกสักด้วยอักษรและเลขF

2546

ก็กำแบงก์ยี่สิบที่ยับยู่ยี่วางลงบนมือของฉัน

"เอาไป ฉันไม่ชอบติดหนี้บุญคุณใคร" ว่าจบก็เดินออกจากร้านไปเลย

ไออุ่นยังไม่ได้ทอนเงินให้เลยนะ...

เอาไว้พรุ่งนี้แล้วกัน ฉันแน่ใจว่าเขาจะต้องกลับมาซื้อนมกล้วยของฉันอีกแน่นอน!!!