“คุณแป้ง ร้องเพราะมากกมากกกกก สุดยอดๆๆๆ” ช่างโจ้เมาๆ ที่ยืนเชียร์อยู่ข้างล่างเวที  กำลังเกริ่มๆ เดินมายื่นแก้วเบียร์ให้แป้งที่หน้าเวที  “คุณณณ แป้งงงงง หมดแก้ว ไปปเล้ยยยย” ช่างโจ้ยกแก้วให้ยื่นให้คุณแป้งบนเวที “ไม่ ขอบคุณมากนะ  แป้งไม่ดื่มหรอก นายโจ้  แป้งไม่ถนัดเบียร์ ” “หมดแก้วๆๆๆๆ หมดแก้วๆๆๆๆ” เสียงปรบมือเชียร์ดังมาจากโต๊ะทีมช่างกว่า 20 คนดังกระหึ่ม แป้งมือถือไมค์ อีกข้างถือแก้วเบียร์  เริ่มลังเล “คุณแป้งงงง หมดแก้วเลยค้าาาาา ให้รู้จักทีมออฟฟิศเราซะบ้าง เฮๆๆๆ ”  บรรดาสาวๆออฟฟิศกรี๊ดกราดช่วยเชียร์อีกเสียง  “โหยแล้วดูแก้ว นี่มันแก้วหรือเยือกกันแน่ ใหญ่ซะขนาดนี้เนี้ยยย” แป้งบ่นพรึมพำ “กรึ่มมม กรึ่มมม” แป้งยกแก้วดื่ม 2 ครั้ง หลับตาปี้  เพราะมันขมมาก  เสียงปรมมือเกรียวกราว แต่ยังไม่หมดแก้ว เหลืออยู่อีกเกือบครึ่งแก้ว ช่างสมรีบเดินขึ้นมาบนเวที  เดินถือแก้วเบียร์เดินเข้ามาหาคุณแป้ง “คุณป แป้ง รบกวนให้เกียรติ ชะ โชนแก้วหน่อยยยย ”  “ว้ายย!!!” ช่างสมเดินเซไปสะดุดสายลำโพงเข้า หกล้ม แก้วเบียร์สาดไปโดนคุณแป้งทั้งตัว  จนเสื้อเปียก เล่นเอาแป้งหน้าบูด บ่นใหญ่