"คิดดีๆ ใบหยก เลิกกับเขาแล้วมาคบกับผมเถอะ" ใบไม้พูดก่อนจะโอบเอวบางเดินเข้าไปในบ้าน แม้เธอจะพยายามหนีจากวงแขนแกร่งของเขา แต่มันก็แค่ทำให้เขาต้องโอบร่างเธอเข้ามาให้ชิดขึ้นเท่านั้น

"หยกไม่คบกับคุณใบไม้ค่ะ หยกจะกลับบ้าน!" ใบหยกดิ้นไปมาอยู่ในวงแขนของเขา

"ก็นี่ไงบ้านคุณ ผมยกให้ จะให้ไปโอนโฉนดเป็นชื่อคุณตอนนี้เลยก็ได้นะ" ว่าจบเขาก็ขโมยหอมแก้มของหญิงสาวอีกฟอดใหญ่

"คุณใบไม้อย่าแกล้งหยกสิคะ คนอย่างคุณจะมาสนใจหยกทำไม?" ใบหยกจ้องหน้าเขา เธอคิดว่าเขาคงจะแกล้งเธอเล่นเท่านั้น แต่ถ้ามันเป็นการแกล้ง มันคงเป็นการแกล้งที่แรงมากสำหรับเธอ

"คุณรู้มั้ยว่าตัวคุณหอมมาก" เขาพูดก่อนจะใช้นิ้วม้วนผมดำสลวยของหญิงสาวขึ้นมาดม

"คุณหอมไปทั้งตัว จนผมอยากจะเก็บคุณไว้สูดดมกลิ่นหอมนี้คนเดียว"

"หยกไม่ใช้น้ำหอมคอลเลคชั่นใหม่ ในบริษัทคุณนะคะ!" เธอพูดพร้อมกับออกแรงดิ้นอีกครั้ง

"ใช่! เพราะน้ำหอมของบริษัทฉันมีไว้ทำขาย และผลิตออกมาเป็นจำนวนมาก แต่คุณมีแค่คนเดียว กลิ่นเดียว และผมอยากจะให้คุณมาเป็นของผมแค่คนเดียว" เขาก้มลงไปสูดดมความหอมจะพวงแก้มนวลนั้นอีกครั้ง

"แต่หยกมีแฟนแล้วค่ะ หยกไม่อยากเป็นของคุณ!"

"ผมถึงบอกให้คุณเลิกไง คุณจะคบกับมันทำไม ชอบหรือไง การเจ็บตัวน่ะ!"