"ท่าทางต้องดูถูกเหยียดหยามให้ถึงแก่น

            สีหน้าต้องหยิ่งยโสราวกับไม่เห็นหัวผู้ใด

            นิสัยต้องคอยกดขี่ข่มเหง อิจฉาริษยา ใส่ร้ายป้ายสี

            ต้องแย่งชิงความรักของบุรุษผู้นั้น

            ได้มาแล้วไม่พอ ต้องย้อนกลับไปที่ข้อแรก...เหยียดหยามเขา เหยียบย่ำเขา ทำให้เขาผิดหวังจากเจ้าจนไปหาสตรีอื่น นี่จึงสำเร็จภารกิจของเจ้า

            ทำอย่างนี้ได้สามชาติภพ เจ้าจึงจะได้กลับขึ้นมาบนสวรรค์อีกครั้ง 

หาไม่เจ้าก็ไสหัวอยู่บนโลกมนุษย์ต่อไปเถิด"

            เสิ่นมี่เจินไม่เคยคิดเลยสักนิดเดียวว่า

วันที่นางเดินไปเก็บดอกท้อหมื่นปีกับพี่สาวเทพวารีจะเป็นวันที่นางซวยมากที่สุดในชีวิตนับแต่เป็นเซียน

            แต่เอาเถอะ เพราะทำเรื่องผิดพลาด ทำให้เทพาจารย์แห่งสวรรค์อย่าง ‘ชงอวี้ซ่างเสิ่น’ ต้องลงไปเกิดบนโลกมนุษย์

พี่สาวเทพวารีตั้งใจลงไปแทนคุณ

หากแต่เคราะห์ที่ชงอวี้ซ่างเสิ่นต้องเผชิญกลับเป็นด่านรักที่เขาไม่ประสีประสาเลยจนนิดเดียว

            ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของนางที่จะต้องลงไปเป็นแม่สื่อให้ทั้งคู่ได้ครองคู่กันสมความปรารถนา

            ทว่าชงอวี้คือเทพผู้เป็นใหญ่แห่งสรวงสวรรค์

หากเกิดและตายอย่างเงียบสงบในโลกมนุษย์คงเป็นเรื่องน่าเศร้า

ดังนั้นนางจะเสียสละตนเอง สร้างสถานการณ์ส่งเสริมเขาให้เป็นวีรบุรุษ ส่งเสริมพี่สาวเทพวารีให้เป็นสตรีดีงาม

ส่วนนางจะขอเป็นนางมารร้ายสามชาติภพเอง!

            ที่ร่ายมาทั้งหมดนี้...ไม่ใช่ว่านางอยากลองกวนโมโหอาจารย์แห่งเทพเซียนทั้งหลายหรอกนะ ไม่มี๊...ไม่มีเลยจริงๆ

            แต่ทั้งที่นางร้ายจนไม่รู้จะร้ายอย่างไรแล้ว ทำไมชงอวี้ซ่างเสิ่นถึงเอาแต่คอยติดตามนางอยู่เรื่อยเลยนะ

            หรือว่า...ไม่นะ...

            หรือว่าชงอวี้ซ่างเสิ่นจะชมชอบความเจ็บปวด!