บอกก่อนอ่าน...พระเอกเรื่องนี้ เลวและโหด ใครไม่ชอบผ่านเด้อ

ปัง...

เสียงปิดประตูห้องดังสนั่น ทำให้ร่างของคนที่เพิ่งล้มตัวลงนอนดีดตัวลุกขึ้นนั่ง หันขวับไปมองคนที่ทำให้เกิดเสียงดังก้องหู ดวงตาสาวเต็มไปด้วยอาการหวาดกลัว สั่นระริก ร่างกายเย็นเฉียบตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เธอไปตอแหลหรือสร้างภาพอะไรให้คุณพ่อคุณแม่ของฉันหลงเธอหัวปรักหัวปรำอย่างนี้ ท่านถึงเข้าข้างเธอซึ่งเป็นแค่คนนอก ไม่ฟังฉันเลยแถมคุณพ่อยังตบหน้าฉันด้วย เธอทำอะไรหา ทำอะไร?”

ปัณณวิชญ์เปิดฉากพูดทันที ก้าวเดินมาหาร่างแน่งน้อยที่นั่งทำอะไรไม่ถูกบนเตียง ไม่เข้าใจคำถามที่ขับจากปากหนา ดวงตาเลิกลั่กหวาดกลัวชายรูปหล่อที่บัดนี้หน้าตาดุดัน นัยน์ตาแข็งกร้าว กรามทั้งสองข้างขบกันแน่น จนเธอเห็นเส้นเลือดสีเขียวอ่อนปูดนูนขึ้นมา

เขาน่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวจริงๆ

“เปล่าค่ะ นิสาไม่ได้ทำอะไร ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” เธอปฏิเสธพร้อมกับสั่นศีรษะจนเส้นผมกระจาย

“ไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ” เขาทวนเสียงสูง เชิดมุมปากขึ้นเล็กน้อย “นี่ขนาดไม่ได้ทำ ท่านยังหลงเธอนักหนา เธอรู้มั้ยว่าทันทีที่ฉันกลับเข้ามาในบ้าน ฉันเจออะไรบ้าง ฉันถูกคุณพ่อคุณแม่ดุด่าทั้งๆ ที่เมื่อก่อนฉันยังไม่เคยโดน ฉันถูกคุณพ่อตบหน้าถึงสองครั้ง เพราะเธอ เธอคนเดียวแม่ตัวเสนียดจัญไร”