“ พ่อคะช่วยหนูด้วย ฮึก ไม่อย่าทำอะไรพ่อฉันนะ ”

“ หนีไปเฟริต้า ไม่ต้องห่วงพ่อ ”

“ ฮึก..ฮึก หนูกลัว ”

“ รีบหนีไป เอื้อ ”

หญิงสาวร่างบางรีบวิ่งหนีอย่างสุดกำลังเกิด ทั้งๆที่ขาเธอแทบหมดแรงเต็มทีแล้ว เสื้อผ้าเนื้อบางโดนกิ่งไม้ข่วนจนขาดหลุดลุ่ย เลือดไหลซึมตามรอยขูดข่วนของกิ่งไม้ ทำให้กลิ่นเลือดของเธอลอยไปเตะจมูกของแวมไพร์ร่างสูงกำยำที่กำลังจับจ้องมองพ่อของเธออยู่

“ หึ กลิ่นเลือดลูกแกใช้ได้เลยนิ ”

พูดจบร่างสูงก็รีบพุ่งไปด้วยความเร็วอย่างกับสายลมพายุ เฟริต้าพยายามอย่างสุดกำลัง ความเร็วของเธอลดลงอย่างอ่อนล้า แต่นี่คือนาทีชีวิตของเธอ ถ้าหยุดเธอก็อาจจะตายได้ แต่ไม่นานเธอก็สังเกตเห็นหนุ่มหล่อวิ่งตรงเข้ามาหาเธอ มันเลยทำให้ร่างบางเพิ่มความเร็วมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัวแต่

ตุ๊บบ!

“ โอ๊ยย ”

ร่างบางปลิวกระเด็นชนกับต้นไม้ใหญ่แบบเต็ม ๆ เรียวปากของเธอกระอักเลือดสีแดงเดือดออกมา เพราะจากการกระแทบเมื่อกี้ทำให้เธอช้ำใน

“ คิดว่าลูกผสมเลือดโสโครกอย่างมึงจะเร็วกว่าสายเลือดบริสุทธ์อย่างกูหรอ ”

ฟาคัสใช้สายตามองเฟริต้าที่ตอนนี้หมดสภาพมาก สายตาทั้งดูถูกและเหยียดหยามถูกส่งไปให้ร่างบางที่ตอนนี้คิดจะคลานไปให้ห่างจากร่างสูงให้โดยเร็ว

“ อึ..จะ..เจ็บ ”

ฝากติดตามด้วยเน้อ