1. ธิดาน้ำค้าง : "เซี่ยะเหลียน"

อ๋องเยี่ยเหลียง

แก๊ก

          เสียงประตูห้องเปิดออก พร้อมกับเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้ามาในห้อง  มือน้อย ๆ ของเซี่ยะเหลียนเท้าโต๊ะเพื่อพยุงตนเองขึ้นหมายจะหลบออกไปก่อนที่จะมีคนเข้ามา

          แต่เมื่อนางลุกขึ้นก็ดูเหมือนว่าห้องจะหมุนได้

          “โอ๊ะ  ไม่ไหว  ไม่ไหว”

          เท้าน้อย ๆ สะเปะ สะปะสุดท้ายก็พันกันจนหัวทิ่มไปด้านหน้า

          “ว้าย !”

          ฝ่ามือใหญ่คว้าตัวคนในชุดเจ้าสาวเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าที่งดงามนั้นจะกระแทกพื้น  ร่างเล็กปะทะเข้ากับแผงอกกว้างของบุรุษ 

          ดวงตาคมเข้มของเขาสบเข้ากับดวงตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยฤทธิ์สุราของนาง  แก้มป่อง ๆ แดงระเรื่อขึ้นฉับพลัน  หัวใจดวงน้อยเต้นระทึกอยู่ในอกเทพธิดาองค์น้อย 

          “นี่ข้าเป็นอะไรไป  ทะ ท่านเป็นใคร?”

          ปากเล็ก ๆ พึมพำคล้ายคนละเมอ

          บุรุษหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อเจ้าสาวที่เพิ่งจะเข้าพิธีกับเข้าไปหมาด ๆ กลับถามว่าเขาเป็นใคร

          “นี่เจ้าเมาจนจำอ๋องเยี่ยเหลียงเจ้าบ่าวของเจ้าไม่ได้รึ”

          เสี่ยงทุ้มของบุรุษในชุดเจ้าบ่าวถาม ถึงนางไม่ตอบเขาก็รู้จากอาการของนางดี  โดยทั่วไปแล้ววันนี้เจ้าบ่าวควรจะเมามายด้วยความดีใจ  แต่กลับเป็นเจ้าสาวที่เมาจนทรงตัวไม่อยู่

          “เจ้าบ่าว ?”

          เซี่ยะเหลียนเหมือนจะเพิ่งนึกได้ ว่าตนกำลังอยู่ในห้องหอของคนอื่น และสวมรอยเป็นเจ้าสาวของเขา !

          “อื้อ ปล่อยข้า ข้ายืนเองได้ !”

          มือน้อย ๆ ของเซี่ยะเหลียนดันอกบุรุษออกห่าง  นางต้องรีบออกจากห้องนี้ให้ไวที่สุด และรู้สึกหายใจติดขัดอย่างไรไม่รู้เมื่ออยู่ในอ้อมกอดเขา

          บุรุษหนุ่มปล่อยมือ ร่างน้อย ๆ พละออกไปเดินไม่ถึงครึ่งก้าวก็จะล้มไปข้างหน้า

          “ระวัง !”

          “วะ ว้าย”

          เจ้าบ่าวหมายจะคว้าเอวเจ้าสาวเอาไว้ กลับกลายไปทั้งคู่ล้มไปกองกับพื้นด้วยกัน  ร่างใหญ่ทาบทับร่างเล็กไว้กับพื้น ปากร้อนระอุของบุรุษจุมพิตลงบนกลีบปากบางของคนใต้ร่างอย่างเหมาะเจาะ

          ร่างน้อยปรือตาหวาน แล้วหลับพริ้มลง กลับเป็นเขาเสียเองที่พละออก เบิกตากว้าง หัวใจเต้นระทึกอยู่ในอกเมื่อสัมผัสกับริมฝีปากที่แสนหวานนั่น

          เซี่ยะเหลียนลืมตาขึ้น เมื่อความอบอุ่นที่ริมฝีปากจางหายไป นางมองใบหน้าที่หล่อเหลาตรงหน้าอย่างเคลิบเคลิ้ม  เหตุใดนางจึงรู้สึกว่าเขาน่าหลงใหลยิ่งนัก ทั้ง ๆ ที่เทพบนสวรรค์ที่นางเคยพบหล่อกว่าเขาตั้งมากมาย  ยิ่งมองที่ริมฝีบาง เม้มสนิทของเขาแล้วนึกถึงไออุ่นเมื่อครู่ นางก็รู้สึกโหยหาอย่างประหลาดจนต้องบอกเขาออกไปดั่งใจนึก

          “ท่านอ๋อง ข้าอยากกินปากท่าน”

          “ฮ่า   ฮ่า  ฮ่า”

          ประโยคของนางเมื่อครู่ ทำให้อ๋องเยี่ยเหลียงอึ้งไปชั่วขณะ และท้ายที่สุดก็หัวเราะออกมาเต็มเสียง นี่หรือบุตรีของราชครูที่เป็นที่กล่าวขวัญว่า กิริยางดงามเพียบพร้อมและหยิ่งในศักดิ์สมกับเป็นพระชายา  เหตุไฉนกลับดูเหมือนดรุณีน้อยที่เพิ่งผลิกลีบแรกแย้ม หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์เหล้ามงคลที่มักจะผสมยาปลุกกำหนัดเอาไว้ 

เรื่องนี้ มี E-Book แล้วนะคะ

แนะนำให้อ่านบทส่งท้ายก่อนค่ะ