นพ.เพลิงไพฑูรย์  คาร์ตัน  เบญมาศวรกุล

(คุณหมอเพลิง)

ศัลยแพทย์หนุ่มใหญ่วัย 38 ปี

ลูกครึ่งไทย - อเมริกัน

เขาเคร่งขรึม  เย็นชา  จริงจังกับทุกเรื่อง

มุกดารา  จันทร์ฉาย

(หนูมุก)

สาวใช้หน้าใส วัย 20 ปี

เธออ่อนโยน  อ่อนหวาน

ใสซื่อและไร้เดียงสา

สิบปีก่อน...

ในคืนฝนพรำท่ามกลางความมืดมิด

คุณหมอหนุ่มเก็บเธอมาจากข้างกองขยะที่โสโครก

ชุบชีวิตใหม่ให้กับคนไร้ที่พึ่งพิง

แม้จะไม่ได้อุ้มชูถึงขนาดเลี้ยงดูเป็นคุณหนูของบ้าน

แต่เธอก็ได้รับตำแหน่งสาวใช้ประจำตัวเขามาโดยตลอด

จนกระทั่งในวันนี้...

เด็กสาวเติบโตขึ้นมาเป็นดอกไม้วัยแรกแย้มส่งกลิ่นหอมฟุ้ง

เย้ายวนจนภมรหนุ่มใหญ่อยากจะเด็ดดม

ติดอยู่แค่อย่างเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขายังไม่กล้าเผยใจ

ก็ไอ้แววตาซื่อใสที่มองเขาดุจบุพการีผู้ให้กำเนิดแบบนี้ไงล่ะ...

“คุณท่านมีอะไรให้หนูมุกรับใช้หรือคะ”

“มาใกล้ๆ หน่อยสิ  ฉันอยากเห็นหน้าเธอให้ชัดกว่านี้อีกหน่อย”

เขามองด้วยแววตาบางอย่างที่เธอไม่เคยเห็น  แต่ก็ยินดีก้าวเข้าไปยืนข้างเตียงหนานั้นด้วยความเต็มใจ

“ใกล้แค่นี้พอรึเปล่าคะ”  เธอถามพลางส่งยิ้มหวาน

“ยังไม่พอหรอกสาวน้อย  มานั่งข้างฉันบนเตียงนี้สิ”

คนพูดใช้มือหนาข้างขวาตบเบาๆ ตรงพื้นที่ว่างข้างตัวเพื่อชี้ตำแหน่ง

“เอ่อ...แต่หนูมุก...ไม่ควร...”

“อย่าขัดคำสั่งของฉัน  เธอก็รู้ไม่ใช่หรือไง  ว่าฉันไม่ชอบให้ใครขัดใจ”

เมื่อเขาพูดแบบนั้นเธอจึงทำได้เพียงปฏิบัติตาม

ร่างนุ่มนิ่มในชุดแม่บ้านที่คุ้นตาก้าวขึ้นบนเตียงไปนั่งข้างเขาด้วยท่าทีอ่อนหวานไม่มีทีท่าจะยั่วยวนเขาแม้แต่น้อย

“ปีนี้หนูมุกอายุครบยี่สิบแล้วใช่ไหม”

เขาไม่ถามเปล่ากลับใช้มือข้างเดิมโอบรัดเอวคอดแล้วรั้งเธอเข้ามาใกล้ตัวอีกนิด

“เอ่อ...ชะ...ใช่ค่ะ  คุณท่านอยากได้อะไรจากหนูมุกรึเปล่าคะ”  เธอถามเสียงสั่น

ตั้งแต่อยู่กับเขามาไม่เคยได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้ง

“ฉันไม่อยากได้อะไรจากหนูมุกหรอก  แต่ฉัน...อยากได้หนูมุก...อยากให้เธอเป็นผู้หญิงของฉันนับจากวันนี้ไป”

ทันทีที่พูดจบเรียวปากอิ่มที่ต้องการเอ่ยถามบางอย่างก็ถูกปิดด้วยปากหยักอย่างเร่าร้อน

**********************************************

ซื้อนิยายได้ที่เพจสำนักพิมพ์ภรปภัชนะคะ

สำนักพิมพ์ภรปภัช