♥ intro ♥

ถ้าบุรุษมีนางบำเรอหลายคนเรียกว่า ฮาเร็ม และถ้าสตรีเพศเฉกเช่นกันนั้น ควรเรียกว่าอะไรได้หรือ? ช่างน่าสงสัย? คนที่สมบูรณพร้อมพรั่งไปด้วยเสน่ห์อันร้ายเหลือ ทรัพยากรรอบตัวเพียบพร้อม รอบกายมีใครทอดสะพานให้ไม่ขาด กระนั้นยังถวิลหาหญิงมากหน้ามาร่วมสนุกเรื่อยไป

ทว่า.......

แม่บอกเมรินว่าวันหนึ่งที่ดวงอาทิตย์ขึ้นในเวลากลางคืน ดวงฤกษ์ลืมฉายแสงในวันเสาร์ สุนัขเลิกเห่าเสียงโฮ่ง! ยามพบเจอคนแปลกหน้า

วันนั้นเ....ราจะได้กลับมาพบกันอีกครั้งก่อนจะปล่อยมือน้อยๆ ของหนู แล้วผลักร่างเล็กจิ๋วไปข้างหน้าเข้าสู่อ้อมอกอันเย็นชืดของคุณพราว

มือเล็กยกมือเกาที่หางคิ้ว มองคนตัวสูงไม่แม้จะจับมือเดิน

"ฉันเกลียดเด็ก" บอกกล่าวโดยไม่ปิดบังพร้อมแสดงออกทั้งสีหน้าและแววตาว่าไม่ชอบ

"..." ก้มหน้ามองพื้น

"อย่าส่งเสียงดัง อย่าเรื่องมาก อย่าทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบ" แจกแจงพร้อมกอดอกทำหน้าหน่าย

"..." พยักหน้าหงึกๆ นิ้วเล็กถูกยัดเข้าปากปนเปื้อนน้ำลายขึ้นฟอง น้ำตากำลังรื่นเต็มหน่วย แม่จากไปแล้วโดยพูดในสิ่งที่สมองของเด็กไม่รู้หลายอย่าง

"อย่าร้องไห้ด้วย เพราะฉันไม่ชอบน้ำตา" สาวเท้าเร็วๆ ออกจากบริเวณนั้น เพราะถ้าเรื่องไม่ซับซ้อนเธอคงไม่รับรับเด็กตัวเล็กเอาไว้ในอุปการะ

แม่บอกเมรินว่าอย่าทำอะไรให้คุณพราวลำบากใจเป็นเด็ดขาด ต้องเป็นเด็กดี ห้ามร้องไห้ เดี๋ยวเราคงได้พบเจอกัน แม่เสริมอีกนิดว่าถ้าเหงาก็ให้อดทนหน่อย เพราะแม่รักเมรินนะถึงได้ทำแบบนี้....

ข้อควรระวัง อ่านแล้วคุณอาจอยากเลี้ยงต้อยเอาไว้สักคน เฉกเช่นคุณพราวและเด็กน้อยของเค้า

♀ ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ ♀

โปรดระงับความกระหายไว้สักครู่ แล้วกดหัวใจเบาๆ

ให้สูญองสาเค้าชื่นใจหน่อยค่ะ