┌▼AFTERMOON จันทร์ระฟ้า▲┘

เรื่องรักน่าสงสารของเด็กโรงแรมหน้ามึนที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงบุคคลอันตราย กับเด็กบริหารหน้ายิ้มที่เห็นใครบางคนเป็นเหยื่อที่ต้องวิ่งตามไปจับกลืนลงท้อง

----------

“ระรู้ไหมว่าวิธีการจะทำให้ตัวเองคุ้นชินกับเรื่องราวที่หวาดกลัวมันง่ายมากขนาดไหน”

"..."

“สิ่งที่ต้องทำ...ก็แค่เผชิญหน้ากับมันบ่อยๆ เพราะถ้าเรายิ่งหนี เรื่องราวเหล่านั้นก็จะยิ่งตามหลอกหลอน อืม...ถ้าเปรียบแล้วก็คงเหมือนผู้ล่ากับผู้ถูกล่า หากเราไม่เผชิญหน้า สุดท้ายก็ต้องถูกจับกินอยู่ดี”

“ตะ...แต่ผู้ถูกล่าก็ยังมีโอกาสรอดไม่ใช่เหรอ”

“ก็อาจจะใช่...เฉพาะกับบางคน”

“ตะ...แต่ว่าถ้าเราไม่หนีเลยแล้วหันไปเผชิญหน้า นั่นไม่เท่ากับยินยอมให้ผู้ล่าจับกินแต่โดยดีเหรอ”

“ระฉลาดจริงๆ ด้วย”

คนหน้าตาดีคลี่ยิ้มสว่างไสว ขนาดผมมองยังรู้สึกเหมือนตาจะพร่า แต่ก็แค่เหมือนจะเท่านั้น เพราะวินาทีที่เขาเอ่ยประโยคถัดมา ปีกเทวดาสีขาวที่ด้านหลังก็คล้ายจะแปรเปลี่ยนเป็นปีกปีศาจสีดำแทน

“ในเมื่อรู้ตัวว่าสุดท้ายต้องถูกกิน สู้ยอมอยู่เฉยๆ ตั้งแต่แรก ไม่ต้องวิ่งให้เหนื่อยไม่ดีกว่าเหรอ”

.

.

.

ทวิตเล่นแท็กนี้เลย

#จันทร์ระฟ้า

FAN PAGE: Chesshire.

TWITTER: @Chesshire04

นิยายเรื่องนี้เป็นชายxชาย

เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น

หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ