ยอมเป็นมหิษีที่ไร้รักจากสวามี เเต่มิขอยอมพลีเป็นหงส์ไร้บัลลังก์

ยังจำได้ดียังคงฝันนิมิตมั่น รอยยิ้มพริ้มพรายที่เคยส่งมอบ คำมั่นสัญญาโสภาสัจจะอันวิไลในอดีต จดจำฝังรากลึกตราตรึงมิเคยลืมเลือน โอ้สุดท้ายช่างน่าเวทนาจิตนี้ เป็นดั่งสายฟ้าฟาดขาดลงที่กลางสายใยสวาท ถูกพรากเเก่งเเย่งรักสมัครสมานไปจากอก ต้องทนทุกข์กล้ำฝืนน้ำตาที่นองเนตร เเต่ทุกอย่างก็สั่งสอนให้ได้รู้ โปรดปรานจากนฤนาถนั้นเสียได้ให้ผู้อื่น เเต่หากเป็นบัลลังก์หงส์นี้เเล้วไซร้ ถึงต้องชีวาวายไม่ขอยอมเสียให้ผู้ใด

"สงครามสนามรบของบุรุษ ผู้มีชัยยังมีโอกาสเมตตามอบชีวิตให้ผู้ปราชัย เเต่สนามรบของสตรีในวังหลัง...จะดีจะเลวอย่างไร เมื่อเป็นศัตรูต้องสังหารให้ตาย"

"หากไม่ฆ่าศัตรูในวันนี้ วันหน้าก็จะถูกศัตรูฆ่าเเทน"

โป๋เอ่อร์จี้จี๋เท่อ กุ้ยหลิง

"ข้าหาใช่สตรีที่อัมหิตตั้งเเต่เริ่ม ข้าเป็นเพียงสตรีที่เคยเจ็บเเละถูกทำร้ายจิตใจมาก่อน"

อ้ายซินเจี๋ยว์หลอ ฝูหลิน

"ในเมื่อตั้งใจทำเพื่อส่วนรวมเเล้วต้องผิดหวังล้มเหลว ก็จะหันมาทุ่มเทกับความสุขส่วนตัวให้มากกว่าที่เคย"

ต่งเอ้อ เฉิงกวน

"สตรีใดเล่าอยากจะถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีสองสวามี ความรักคือสิ่งที่มิอาจจะให้คนนอกมาตัดสิน"

โป๋เอ่อร์จี้จี๋เท่อ ต้วนจิง

"ที่ข้าร้าย...ก็เพราะใจดวงนี้เกิดมาเพื่อรักฝ่าบาทไปจนตาย"

อ้ายซินเจี๋ยว์หลอ โป๋มู่โป๋กว่อเอ๋อร์

"เพราะรักมากจึงยอมเป็นคนโง่ที่ปิดหูปิดตาไม่รับรู้สิ่งใด"

ต่งเอ้อ เจินหยุน

"ไม่ใช่ผู้เเพ้ ไม่เคยเป็นผู้ชนะ เป็นได้เพียงผู้ชมที่ฝ่าบาทมิเคยเหลียวเเล"

"ยอมถูกปลดจากดวงหฤทัย เเต่จะไม่ยอมถูกปลดจากบัลลังก์"

-โป๋เอ่อร์จี๋จี้เท่อ กุ้ยหลิง-