.

ผมออกจากห้องนํ้าที่อุ่นกรุ่น ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศปะทะใบหน้าชวนสดชื่น ..อยากจะไม่ใส่ใจ แต่ผมก็มีความรับผิดชอบมากพอ ..ประตูห้องรับรองแขกถูกเปิดออก ร่างบางนอนอยู่บนเตียงนุ่ม องศาสวมชุดคลุมสีขาวและเนื้อตัวสะอาดส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ น้ามา..พี่เลี้ยงของผมรู้ดีว่าต้องดูแลคนป่วยยังไง ผมนั่งลงบนเตียงข้างคนตัวบางที่หายใจสมํ่าเสมอ อกขาวที่ถูกเปิดไว้อย่างไม่เจตนาดึงดูดสายตา ผมดึงขยับผ้าห่มขึ้นบดบัง แต่เสียงครางเพราะฤทธิ์ไข้กลับพาสติให้คิดไม่ซื่อ ผมยื่นมือแตะเข้าที่ข้างแก้มขององศา ..น่าจะได้ยาสักเม็ดก่อนนอน ผมลุกขึ้นและเดินออกจากห้อง เมนูง่ายๆ ในเวลานี้ที่คนป่วยควรกินรองท้องก่อนกินยา

.

ผมว่าชีวิตคนเราไม่ได้มีอะไรยากขนาดนั้น ก็แค่ตื่นเช้ามา อาบน้ำ แปรงฟัน สระผม แต่งตัว เปิดร้าน จัดของ กินข้าว ขี่มอเตอร์ไซค์ ไปมหาลัย เข้าเรียน เม้ากับเพื่อน กลับบ้าน ขายของ แล้วก็นอน.. มันจะมีแค่นั้น วงจรชีวิตที่วนลูปซ้ำเดิมไปมาอย่างไม่เคยเบื่อ - องศา

ถ้าจะต้องอยู่ใต้ล่าง ก็ขอแค่ใต้ฟ้า ชีวิตของผมมีอะไรให้ต้องตัดสินใจมากมาย ไม่ว่าจะธุรกิจ การงาน การเรียน การวางตัว การคบเพื่อน หรือแม้แต่การคบใครสักคน เพราะผมไม่ใช่คนธรรมดาที่ไม่ต้องคิดอะไร และถ้าจะมีใครเข้ามาทำให้ภูเขาน้ำแข็งอย่างผมอ่อนละลาย..เขาจะเป็นใคร - อคิน

.

นิยายเรื่องที่สามของเรา ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยเจ๊าาาาาา