“จำเลยราคะ”

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้​เขียน

กาสะลอง

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

*************************************************

“อื๊อ... ยะ... อย่านะ”

แม้จะเตรียมใจเอาไว้บ้างแล้ว ว่าหล่อนจะต้องเจอกับเหตุการณ์แบบนี้อย่างแน่นอน

ครั้นพอถึงเวลาที่ต้องเอาเรือนร่างสังเวยกามเข้าจริงๆ น้ำหวานกลับทำใจไม่ได้

“ปล่อย... ”

กำปั้นน้อยๆ พยายามทุบตีคนหื่น ฝ่ามือยื้อยันแผงอกแกร่งไปด้วยมัดกล้ามของคนตัวใหญ่ที่เบียดกายเข้ามากอดจูบหล่อนอย่างโหยหา

“ดื้อนัก... จะให้เอาดีๆ... หรือเอาทั้งน้ำตา”

“ไม่เอาอะไรทั้งนั้น”

หญิงสาวส่ายหน้าสับสน

“สงสัยชอบให้ใช้กำลังใช่ไหม”

คาร์สันขยี้ฝ่ามือสองข้างเข้าด้วยกันอย่างนึกกลัดมันในอารมณ์

หญิงสาวพยายามดิ้นรนออกมาจากอ้อมแขนของคนตัวใหญ่ ถอยร่นหนีสายตารุกรานของคาร์สันที่กวาดสำรวจไปทั่วเรือนกายของหล่อนอย่างหื่นกระหายหมายขยี้ขย้ำ

“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”

พ่อเลี้ยงสุดหื่นสั่งเสียงเข้ม

“ไม่... ”

น้ำหวานส่ายหน้า

“อยากถอดทั้งน้ำตาใช่ไหม”

ร่างสูงใหญ่ปรี่เข้ามารวบไหล่

“โอ้ย”

ไหล่ถูกเขย่าแรงแล้วกดกระแทกเข้ากับผนังเสียงดังกึก คาร์สันจู่โจมรุนแรงจนแผ่นหลังบอบบางปะทะเข้ากับผนังห้องอย่างจัง

“อู้ว... ”

ดวงตาของคาร์สันเบิกโพลง จ้องมองทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนที่แอ่นหยัดขึ้นมาอวดสายตาของเขาอย่างไม่ตั้งใจ

น้ำหวานคงไม่รู้ว่าสายตาหื่นสวาทของพ่อเลี้ยงคาร์สันแอบเล็งสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนตั้งแต่แรกเห็น แต่ตอนนั้นเขายังเก็บซ่อนความหื่นเอาไว้ เหมือนจะมาระบายให้สาสมใจในตอนนี้

“โห... ใหญ่เกินตัวนะเรา”

เขาหรี่ตามองเหยื่อสาวยืนพิงผนังน้ำตาไหล ไหล่สองข้างของหล่อนยังถูกกดตรึงเอาไว้ด้วยมือของคาร์สัน

หญิงสาวหวังว่าเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ ของหล่อนอาจจะเรียกร้องขอความเห็นใจจากพ่อเลี้ยงคาร์สันได้บ้าง... แต่เปล่าเลย