ลักซ์ มาริสา นพแก้วเป็นฆาตกร และแน่นอน เธอตาย ตายค่อนข้างอนาถเชียวล่ะ

หลังจากถูกพามาชดใช้กรรมอยู่ในนรกมานานจนเหมือนเป็นนิรันด์ เธอกลับถูกพาตัวมายังที่โล่ง ๆ สีขาว ก่อนจะถูกพระเจ้ามอบงานให้งานหนึ่ง แล้วเตะโด่งมาเกิดใหม่เป็นลูกสาวขุนนางในต่างโลก

    ฟังดูดีเชียวล่ะ หากว่าร่างของ 'ลูกสาวขุนนาง' ที่ว่านั่นไม่ได้มีเจ้าของร่างอยู่ก่อนแล้ว และเธอก็มาเบียดเป็นกาฝากอยู่ในร่างของเด็กคนนั้น

แค่นี้ก็ว่าน่าโมโหมากแล้ว แต่ทำไม ทำไมกัน...

ทำไมไอ้พระเจ้าเฮงซวยนี่ต้องเลือกร่างของเด็กที่นิสัยดีขนาดนี้ด้วยวะคะ!  แล้วแบบนี้เธอจะทำงานได้ยังไงกันเล่า!

"ลักซ์ อย่าแกล้งคนอื่นสิ"

อาเรนเซียเอ็ดคนที่กำลังใช้ร่างเธอกลั่นแกล้งเด็กคนอื่นเบา ๆ  คนคุมร่างหน้าหงิกทันใด แต่ก็ยังยอมปล่อยเด็กคนนั้นไปแต่โดยดี

โอเค ก็ได้  การได้อยู่ร่างเดียวกับเด็กคนนี้ก็ไม่แย่นักหรอก

งานของลักซ์คือการจัดการกับสิ่งที่เรียกว่า 'เจ็ดหายนะ' ซึ่งนั่นก็คือคนเจ็ดคนที่มีชะตาจะนำหายนะมาสู่โลกใบนี้

ลักซ์ผู้ถือกำเนิด เติบโตและตายลงด้วยความรุนแรง แน่นอนว่าเลือกที่จะฆ่าพวกเขาทิ้งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่...ให้ตายสิ เธอเหมือนจะลืมอะไปอย่างแฮะ

"ลักซ์ เจ้าไม่ฆ่าพวกเขาไม่ได้หรือ? ความรุนแรงไม่ใช่แค่ทางออกเดียวของเรื่องนี้นะ?"

อาเรนเซียพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงทั้งกลัดกลุ้มทั้งเศร้าสร้อย ลักซ์ในตอนนั้นพลันตัวแข็งทื่อ กำลังอ้าปากหมายปฏิเสธ

อาเรนเซียเงยหน้ามอง ในดวงตาฉายความเว้าวอน

"ไม่ได้หรือ...?"

"....ก็ได้"

แพ้ราบคาบตามเคยแฮะ...