"เห้ย!เตี้ย!มึงมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอวะ"

"ห้ะใครแฟนผม"

"เอ้า ก็กูไง"

"พี่แค่ชื่อแฟน..ไม่ใช่แฟนผมจริงๆสักหน่อย"

"เอ๊ะไอ่นี่บอกว่าแฟนมึงก็แฟนมึงสิวะอย่าเถียงดิ๊"

"ไม่ใช่ๆๆๆๆๆ พี่ไม่ใช่แฟนผมนะ แล้วก็อย่าพูดมั่วๆได้แล้วคนอื่นเขาเข้าใจผิดหมดแล้วนะไอ่พี่พัดลมฮาตาริ๊"

อยากร้องไห้ ความรู้สึกในตอนนี้รู้สึกคืออยากร้องไห้มาก ๆ

ทำไมคนอย่างผมเด็็กบ้านนอกโง่ ๆ คนหนึ่งถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย

หลังจากลงจากรถทัวร์ที่ตอนนั่งมาตื่นเต้นสุด ๆ ถึงกับไม่ยอมหลับยอมนอนนั่งมองออกไปเพื่อที่จะได้จดจำเอาไว้ในความทรงจำ

เพื่อเอากลับไปเล่าให้ที่บ้านฟัง แล้วผมก็ต้องยืนเคว้งคว้างอยู่ในตัวเมืองใหญ่ ผู้คนเดินผ่านกันอย่างกับเดินสวนสนาม วุ่นวาย ทั้งเสียงเครื่องยนต์ควันรถเสียงแตร หรือแม้กระทั่งคนที่ตระโกนด่ากัน

โห่วววววนี่หรือที่ใคร ๆ แถวบ้านก็อยากจะมาสักครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ แต่ผมไม่คิดเลยว่ามันจะแตกต่างจากสิ่งที่คิดในความคิดซะเหลือเกิน แค่ผมยืนแบกกระเป๋าเป้และถุงกระสอบหลากสีสันต์ลายตุ๊กตาคนที่เดินผ่านไปมายังมองผมด้วยสายตาที่อธิบายไม่ถูก

คือแบบอึดอัดจากสายตาคนไม่พอแถมยังร้อนมากอีก ว่าแล้วก็รีบเดินหาร่มเงาต้นไม้ที่แทบจะหาได้ยากเหลือเกินในตัวเมืองแห่งนี้แล้วล้วงควานหาเศษกระดาษที่มีแผนที่ของหอพักราคาถูกแสนถูกที่ฝากให้คนข้าง ๆ บ้านช่วยหาไว้ให้เมื่อตอนที่ดูผลสอบแล้วแปลว่าสอบติดที่มหาลัยชื่อดังในกรุงเทพ

ทั้งค่าเทอมยังแพงแสนแพง พออ่านข้อความในเศษกระดาษเสร็จแล้วก็เริ่มทำการเดินไปตามแผนที่ที่เขียนมาลวก ๆ ไปทันที เพราะผมเหนื่อยมากเมื่อคืนก็ดีดอย่างกับกินm150เกินขนาดจึงอยากจะรีบเอาของไปเก็บแล้วจัดห้องให้เรียบร้อยแล้วอาบน้ำให้เย็นฉ่ำนอนพักตีพุงให้หายเหนื่อยแล้วจริง ๆ โว้ยยยยยยย

###เราจะไม่ติดเหรียญค่ะ เปิดฟรีทั้งเรื่องทุกตอนจ้า###

เป็นนิยายแต่งสดนะคะ เนื้อเรื่องภาษาอาจจะไม่ค่อยดีแต่ก็อยากจะลองแต่ดูมั่ง กาวนิดหน่อยเนื้อเรื่องสบาย ๆ ค่ะ อาจจะหิวมาม่าสักนิดหนึ่งเป็นสีสันต์ค่าาาาา

XX[สวัสดีค่ะ นี้เป็นเรื่องแรกคิดที่จะแต่งลงจริง ๆ คิดไว้นานแล้วว่าจะลงดีไหม ส่วนหนึ่งก็เพราะกลัวว่าเรื่องภาษาที่ใช้จะไม่ค่อยดี เนื้อเรื่องก็ด้วย กังวลไปหมดเลยค่ะ555 ทุกคนสามารถติชมได้เลยนะคะ จะได้นำไปปรับปรุงให้ดีกว่าเดิมค่ะ อยากให้ทุกคนคอมเม้นต์กันเยอะ ๆ เลยค่ะ ยังไงก็ขอฝากน้องเหมยกับพี่แฟนด้วยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ นะคะ]XX