เรื่องสั้นบรรทัดเดียว

'ว่าด้วยเรื่องของผืนฟ้าที่เหมือนจะหวานกับหลากสีที่เหมือนจะเปรี้ยว'

ชีวิตกำลังแฮปปี้ตามประสา แต่อยู่ดีๆ ก็โดนเทสายฟ้าแลบ

ก็เสียใจแหละ แต่ไม่เข้าใจมากกว่าว่าทำไมอยู่ดีๆ เป็นงี้ 'สกาย' ก็ตอบไม่ได้

เพราะตัวต้นเหตุดันหายไปอย่างกับระเหิดไปในอากาศ เลยได้แต่นั่งซึมซัดแอลกอฮอล์ย้อมใจ

เหมือนฟ้าจะสงสารเลยร้องไห้กลางหน้าหนาว (หลอกๆ) เป็นเพื่อน หน้าไม่เปื้อนน้ำตาแต่เปียกซ่กเป็นหมาตกน้ำ

ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ แต่ดึกดื่นค่อนคืนมันมืดมองไม่เจอหรอกความสวยที่ว่า

เจอก็แต่ตัวอะไรก็ไม่รู้ น่ากลัวเป็นบ้า ผีหรือเปล่าก็ไม่รู้!!!