เส้นผมสีทองยาวสยายเต็มผืนหิมะขาวโพลนอันเหยียบเย็น

ร่างบอบบางนอนทอดกายไร้ลมหายใจอยู่บนพื้น

หยดเลือดสีแดงฉานค่อยๆซึมออกจากบาดแผลเป็นวงกว้าง เจิ่งนองไปทั่วพื้นหิมะอันขาวโพลน

ราวกับภาพวาดสีน้ำมันอันงดงาม หากแต่มันกลับดูน่าอดสูยิ่งนัก

เปลวไฟลุกโชติช่วงท่วมท้น พื้นดินเจิ่งนองไปด้วยเลือด

แผดเผากองซากมนุษย์ด้วยไฟที่เป็นดั่งความแค้นที่สุมอก

หนึ่งบุรุษยืนจ้องมองกองไฟตรงหน้าด้วยแววตาอันนิ่งสนิท

เท่านี้มันยังไม่พอ ถ้าแลกกันแล้วนับว่าน้อยนิดนัก

ไม่ว่าจะกี่พัน กี่หมื่น ก็ไม่พอจะทดแทน