เป็นหมอรักษาคนไข้อยู่ดีๆก็กลายมาเป็นหม่ามี้ไปแล้ว

ผมไม่น่ามารักษาคนไข้ห้องนี้เลย การก้าวเข้าในห้องนี้ทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงไปครั้งใหญ่

"แดดดี้ เราเอาหม่ามี้กลับบ้านด้วยได้จริงเยอ"

"จริงสิ ถ้าเราเอาหม่ามี้กลับบ้านเราไม่ได้ เราก็กลับบ้านกับหม่ามี้สิ"

"นังหนูผัวมารับแล้วก็กลับไปเถอะ สงสารยัยหนู" คุณยายที่เป็นคนไข้พูด ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว

ผมละโคตรจะอายบอกเลย

"คุณยาย ผมผู้ชายนะครับ"

"โฮ......หม่ามี้ไม่รักหนูแอลเหรอ หนูแอลอยากมีแม่เหมือนคนอื่น" อยู่ดีๆเจ้าเด็กนี่ก็พูดออกมาทั้งเอามือเช็ดหน้าเหมือนเช็ดน้ำตา ทั้งๆที่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด

"คุณมาเป็นเมียผม และมาเป็นแม่ให้หนูแอลเถอะ"

..............??!!!!

"คุณควรจะดีใจนะ ที่มีลูกฉลาดไอคิวตั้ง150เชียวนะ"

ชีวิตผมทำไมมันต้องเจอเรื่องบ้าๆแบบนี้ด้วยนะ เข้าใจไหมว่าผมเป็นผู้ชายอะ ผู้ชาย!!!

--เนื้อหาในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมมติขึ้นมา--

จากไรท์ ฝากเรื่องใหม่ของเราด้วยนะคะ นี่ก็เป็นเรื่องที่สองแล้ว เข้ามาคอมเมนต์พูดคุยกันเยอะๆนะ รับฟังทุกคำติชม