“ปล่อยข้านะ นั่นท่านจะทำอะไรน่ะ ปล่อยข้า ข้าไม่ปารถนามีสามี ข้าอยากใช้ชีวิตเสมือนโสด ข้าไม่ต้องการ”

“แต่ข้าต้องการ” อี้เฟิงขยับมุมปาก มองร่างบอบบางที่เขาวางลงบนเตียง ทันทีที่นางพลิกตัวหนี เขาก็จับนางกดเอาไว้พร้อมกับคลี่รอยยิ้มร้ายกาจ เดิมทีเขาก็ไม่คิดแตะต้องตัวนาง แต่เห็นเป็นเช่นนี้แล้วเขาคงต้องใช้สิทธิ์ในความเป็นสามีกับนางเสียหน่อย นางจะได้ไม่ต้องคะยั้นคะยอให้เขารับอนุในเวลาที่เขาไม่ปารถนาเช่นนี้ เพื่อแลกกับความปลอดภัยของตัวนาง แต่หากนางเสียสิ่งนั้นให้กับเขาแล้ว เขาจะรอดูว่านางยังคงจะต้องการให้เขารับอนุเข้ามาอยู่อีกหรือไม่

“ข้านิยมผัวเดียวเมียเดียว หากไม่เช่นนั้น ข้าก็ขอให้ท่านละเว้นข้าด้วย” เม่ยฟางเอ่ยขณะที่มือของนางถูกมือใหญ่กดเอาไว้ เรียวนิ้วของเขาผสานกับเรียวนิ้วของนาง ขณะที่จมูกโด่งคลอเคลียอยู่ใกล้ใบหน้าเล็ก ลมหายใจร้อนผ่าวเป่าข้างแก้มนวลเนียนใส

เม่ยฟางพยายามเบี่ยงใบหน้าหลบจมูกโด่งของเขาที่กดย้ำๆ ที่ข้างแก้มของนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า อี้เฟิงสูดกลิ่นหอมจากซอกคอขาวอย่างนึกลืมตัว “หอม ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะหอมไปทั้งตัวเช่นนี้ อืม”

“ไม่ ปล่อยข้า อย่าทำเช่นนั้น ข้าไม่ต้องการ” เม่ยฟางเอ่ยด้วยสีหน้าลนลานพร้อมกับพยายามขืนตัวจากร่างสูงใหญ่ที่พันธนาการร่างของนางเอาไว้อย่างแน่นหนา ขณะที่เขาหยุดชะงักการกระทำแล้วเลื่อนใบหน้าขึ้นมาสบตานาง ตาคู่คมกริบที่แฝงเอาไว้ด้วยอำนาจและมนต์เสน่ห์นั้น สะกดให้เม่ยฟางเผลอจ้องตอบเขาอย่างลืมตัว ก่อนเขาจะเอ่ยขึ้น

“แล้วข้าจะทำให้เจ้าต้องการ” เอ่ยจบ ริมฝีปากได้รูปก็ฉกวูบลงบนกลีบปากบางของคนใต้ร่าง แล้วจูบปากนางอย่างดูดดื่ม ขณะที่เม่ยฟางได้แต่เบิกตาขึ้น พยายามเบี่ยงใบหน้าหลบริมฝีปากร้ายกาจที่ล่วงล้ำเข้ามา แต่หาได้เป็นผลไม่ เมื่อสตรีไม่อาจต้านทานบุรุษ

สำหรับคนที่หลงเข้ามาต้องขอขอบคุณที่โชคชะตาทำให้เราได้มาพบกันนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกยอดวิว กำลังใจและคอมเมนต์(ถ้ามีนะ)555 ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ