ร่างกายของเนตรไตร ถูกทรมานอย่างต่อเนื่องข้อมือถูกเชือกบาดลึกจนเป็นแผลมีเลือดซึมออกมา ขาของเขาแทบจะไม่มีแรงทรงตัวอีกต่อไป

ช่องทางรักถูกล่วงล้ำสอดใส่ด้วยแก่นกายความเป็นชายจากร่างใหญ่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างหยาบโลน ก้องภพผู้ชายที่เขารักสุดหัวใจ

"ภพ..ทำ..มัย....ทำมัย..."เนตรไตรพยายามรวมรวมเสียง ที่แหบพร่า ด้วยแรงเฮือกสุดท้ายเอ่ยถาม ออกไป

"ไตรก่อนที่คุณจะตายผมจะบอกคุณก็ได้ว่าผมไม่ได้รักคุณ! ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย! ผมรักกมล! ได้ยินมั้ยผมรักกมลเนตร! และที่สำคัญเรากำลังจะมีลูกด้วยกัน!!" (เสียงของก้องภพดังอยู่ในหัวผม ร่างกายผมล้าไปหมด ไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตาขึ้นมา แต่ผมได้ยินเสียงของเขาชัดเจน)

ความรักที่อยู่ตรงหน้าบางครั้งคุณจะมองมันไม่เห็นผมไม่เคยคิดเลยว่าในวันที่ผมเจ็บปวดทรมานมากที่สุด ต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด คนที่มาช่วยผมกลับเป็นคนที่ผมทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมได้แต่ภาวนา ถ้าหากมีโอกาสอีกครั้งผมจะขอใช้ชิวิตของผมที่เหลืออยู่เพื่อตอบแทนพี่นะครับ