โปรย

มีคนกล่าวไว้ว่า "ความรัก" คือ "ยาพิษ"

แม้ดื่มแล้วจะต้องทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ยังหลอกตนเองว่าคือยาทิพย์

รู้ตัวอีกทีพิษก็แพร่ลุกลามไปทั่วร่างกายไม่อาจรักษาได้อีก

กว่านางจะสำนึกว่าเขามิใช่ยาทิพย์แต่เป็นยาพิษไร้ใจก็ตอนลมหายใจสุดท้ายแล้ว...

เยี่ยอี้เหมยหลับตาลง น้ำตาไหลอาบแก้มยอมรับชะตากรรม

นางไม่เอ่ยร้องขอความเป็นธรรมหรือตัดพ้อต่อว่าอันใดทั้งนั้น

เพราะรู้ดีว่าไม่มีประโยชน์อันใด

ฮ่องเต้ต้องการให้ขุนนางตาย ขุนนางไม่อาจต่อต้าน

...สตรีของฮ่องเต้จะมีชีวิตหรือตายล้วนขึ้นอยู่กับพระประสงค์ของพระองค์เท่านั้น

ยามฝ่าพระหัตถ์เย็นเยียบเชยคางนางขึ้นแล้วกดชามเหล้าพิษจ่อปาก

สำหรับนางคงเป็นวาสนาแล้วที่พระสวามีที่แต่งมาสิบกว่าปีประทานพระเมตตามอบวาระสุดท้ายในชีวิตให้นางด้วยพระองค์เอง

เมื่อของเหลวกลิ่นฉุนสีดำสนิทไหลผ่านลำคอก็รู้สึกแสบร้อนปนวิงเวียน

ก่อนที่สติจะดับวูบ นางก็สบตากับบุรุษที่นางรักปักใจมาชั่วชีวิต

...แววตานั้นไร้ความรู้สึก ไร้ความเห็นใจและไร้ความรัก

สิ่งที่นางเพียรพยายามทำตลอดไม่อาจได้หัวใจบุรุษตรงหน้ามาแม้สักเสี้ยว

นางเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์มาตั้งแต่แรกแล้ว

หากชาติหน้ามีจริง นางจะขอไม่เป็นหญิงโง่งมงายในความรักเช่นนี้อีก…

-----------------------------------------------------