“คุณกชอยู่ไหมครับ”

“เข้ามาเลยแว่น” เสียงของกชตอบรับจากด้านในห้อง

“โห ของเยอะเหมือนกันนะครับเนี้ย”

“อื้ม ขอบใจมากที่มารับ มากับคุณริวเหรอแว่น”

“ใช่ครับคุณกช”

“อื้มๆ นี่ก็เก็บของใกล้จะเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ”

ที่ตึกแถวซึ่งเป็นอาคารพานิชย์ที่ออกแบบสไตร์ของโฮมออฟฟิต รถเอสบูวีสีดำแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าอาคารก่อนที่กชจะเป็นคนเปิดประตูออกมาเป็นคนแรก

“ถึงแล้ว พ่อกับแม่ลองเข้าไปดูข้างในกัน จากนี้ที่นี่จะเป็นบ้านของเรา” กชพูดขึ้น ขณะพูดเขาเบือนหน้าหนีเล็กน้อยก่อนจะใช้นิ้วข้างหนึ่งแอบปัดน้ำตาทิ้งไปอย่างรวดเร็ว

“กชลูก กชแน่ใจเหรอว่าใช่ที่นี่” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขึ้น แม้แต่แม่ของกชเองยังคงมองไปที่ตึกแถวตรงหน้าด้วยอาการเหม่อลอย

กชยิ้มให้กับพ่อและแม่ของเขาก่อนจะส่งกล่องสีแดงที่ทำมาอย่างประณีตไปให้กับทั้งคู่

“ของขวัญสำหรับพ่อกับแม่ครับ”

“นี่” พ่อของกชรับเอากล่องสีแดงไป ทว่ามือของทั้งคู่กับยังไม่กล้าที่จะเปิดมัน

“พ่อคะ แม่คะ เปิดเลยค่ะ”

“คุณเปิดแล้วกัน” ผู้เป็นพ่อส่งกล่องออกไปซึ่งแม่ของกชเองก็รับมันเอาไว้พร้อมกับค่อยๆเปิดมันออก