เพราะอุบัติเหตุทำให้ เพลงขวัญ ต้องตกที่นั่งลำบาก เธอดันไปทำเครื่องรางป้องกันภัยของ ธยาน์ เจ้าพ่อธุรกิจมืดแตก เรื่องมันควรจบที่ขอทำงานชดใช้เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวเธอมีไม่ถึงห้าพันเลย จะชดใช้เครื่องรางราคาเรือนล้านได้อย่างไร ขายตับขายไตยังไม่ได้สักเสี้ยวราคาเลย แล้วอีกกี่สิบปีจะชดใช้หมด ยิ่งเจอเจ้าพ่อหน้าตึงเหมือนเพิ่งดึงโบท็อกซ์มาด้วยแล้ว เธอเดาอารมณ์ไม่ถูกเลยว่าเขาจะยอมให้เธอใช้หนี้ยังไงกันแน่ หรือว่า... เขาจะฆ่าเธอไหม ฆ่าแล้วหั่นศพหมกลงในกระเป๋าเดินทางแล้วทิ้งน้ำเหมือนข่าวหน้าหนึ่ง...อา...ไม่...เธอไม่อยากตาย เพลงขวัญกอดขาอ้อนวอน เขามองทางหางตาแล้วบอกว่า

“งั้นเธอก็เป็นเครื่องรางป้องกันภัยแทนแล้วกัน”

จากนั้นโลกทั้งโลกของเพลงขวัญก็เปลี่ยนไป เธอกลายเป็นเครื่องรางจริงๆ ...เป็นจริงๆ...ไม่เชื่อเหรอ...อ้อ อาจต้องเรียกอีกอย่างว่า...ตัวทดสอบอุบัติภัย ขึ้นรถเธอต้องเสี่ยงขึ้นก่อนเผื่อมีระเบิด กินข้าวก็ต้องชิม เหมือนสมัยฮ่องเต้มีขันธีชิมด้วยช้อนเงิน เดินก็ต้องเดินนำหน้าเผื่อว่าจะมีใครวิ่งมาแทงเขาตาย...เฮ้...นี่มันชีวิตแสนบัดซบจริงๆ เลย!(ต้องทำเสียงเป็นอาฉีด้วยนะตอนอ่าน 55+)

แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้นเพราะเพลงขวัญดันจะกลายเป็นเครื่องรางจริงๆ เพราะความฝันประหลาดมักเกี่ยวกับเหตุร้ายที่จะเกิดกับธยาน์หน้าโหดเสมอ...เหมือนเป็นการเตือนภัยให้เขา!

ธยาน์ ผู้เกิดมาบนกองเงินกองทองกองอะไรๆ มากมายและการปองร้ายตั้งแต่เกิดเช่นกัน ทำให้เขาไม่ไว้ใจใคร

เพลงขวัญ รับจ้างทำงานทั่วไป ใครจ้างอะไรก็ทำหมด เพราะเป็นคนตกงาน นิสัยแสนดี แสนซื่อ น่าเอ็นดูอะนะ