เสียงด่าทอยามค่ำคืนจากห้องข้างๆ ไม่ทำให้ผมตกใจเท่าไหร่นักเพราะมันเกิดขึ้นมานานแล้ว ผมชินกับมันซะแล้ว ก็ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหนครับก็พ่อกับแม่ผมนั่นแหละตั้งแต่สองปีก่อนที่พ่อถูกเพื่อนโกงจนหมดตัวแล้วยังไปติดหนี้การพนันอีก จากที่มีบ้านเป็นของตัวเองก็ต้องขายบ้านใช้หนี้มาเช่าตึกแถวอยู่ หลายครั้งที่ผมทนไม่ได้อยากจะหนีออกไปแต่ก็ไปไม่ได้เพราะสงสารแม่เหตุผลเดียวที่แม่ยังทนอยู่เพราะว่าแม่ยังรักพ่ออยู่

'รักเหรอ ถ้ารักแล้วทำให้เจ็บขนาดนี้จะยังทนรักได้อีกหรอ' ผมขยาดแล้วไม่อยากมีสภาพแบบเขาทั้งสองคน ถ้ามีแล้วมันแย่นักผมขอไม่รักใครเลยดีกว่า.....จนกระทั่งผมได้เจอกับเขา จอมปีศาจมัจจุราชในคราบเทพบุตร ผมหลงกลไปกับรอยยิ้มนั้น รอยยิ้มที่ทำร้ายผมจนเจ็บปวดไปทั้งกาย...และใจ

"เธอไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอกเจมส์ ไม่มีวัน!" เขาใช้มือบีบคางผมขึ้นมาเพื่อให้มองหน้าเขา

"ต่อให้แกจะกดขี่ฉันมากแค่ไหน ฉันก็ไม่มีวันยอมเป็นของเล่นของแกหรอกหึ" ผมสะบัดหน้าหนีให้หลุดพ้นจากเขาพร้อมกับจ้องหน้าเขากลับอย่างไม่เกรงกลัว

"หึ พูดจาไม่น่ารักเอาซะเลย ได้ งั้นฉันจะทำให้เธอยอมเองมานี่!" เขาแสยะยิ้มออกมาก่อนจะลากผมให้ลุกตามเขาไปแล้วเหวี่ยงผมลงที่เตียง

" ปล่อยนะ ไอ้เลว อะ ไอ้ชั่ว ฮึก อ่าห์ ไอ้คนมะ ไม่มีหัวใจ" หยดน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลรินพร้อมความรู้สึกที่เกลียดชัง แต่ทำไมร่างกายกลับทรยศต่อความคิดแบบนี้

---แค่เรื่องย่อก็ไม่ใสแล้วหวังว่ารี้ดคงเข้าใจฮ่าๆ ภาพปกชั่วคราวไว้ดูเพื่อเพิ่มอรรถรสนะครับ เจอกันเร็วๆ นี้จ้า---