ทุกสายตาต่างจ่องมองไปที่หญิงสาวผมสีทองใบหน้าคมได้รูปผู้เป็นถึงลูกสาวของดยุคแอสรองที่มีอำนาจ​รองลงมาแค่ราชาด้วยความสมเพช​'ทั้งๆที่เป็นลูกขุนนางใหญ่แต่กลับไร้พลัง​เวทย์'​ 'ขยะ'​ ถ้อยคำ​มากมายดังออกมาจากขุนนางทั้งหลายที่ค่อยมองอยู่

'อะไรกันทำไมข้าถึงไม่มีพลังเวทย์​ละทั้งๆที่ข้าเป็นลูกสาวของดยุคเชียวนะอย่างนี้ข้าก็ต้องกลายเป็นคนไร้ค่านะสิ'

หญิงสาวเริ่มตัวสั้นด้วยความกลัวดวงตาสีทองเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาความสิ้นหวังเริ่มก่อตัวขึ้นช้าๆ

"วิเวียนเจ้าไม่หน้าเกิดมาเป็นลูกข้าเลยจริงๆ"ใบหน้าคมเข้มผมสีดำตาสีแดงเอ่ยเสียงเรียบ

"ทะ.. ท.. ท่านพ่อ.. ฮือออ... ท่านจะไม่ทิ้งข้าใช้ไหม"

"ไม่หรอกลูกรักเจ้ายังมีประโยชน์​อยู่"

"ท่านพ่อ"

ดวงตาสีทองเริ่มมีประกายความหวังแต่ความหวังนั้นก็ดับลงทันทีที่ดยุคพูดขึ้น

"ข้าแอสรอง​ ดิ​ วาเรน​ ขอประกาศ​ว่า​ขอตัดชื่อ วิเวียน​ ดิ​ วาเรน​ ออกจากตระกูล​ ดิ​ วาเรน "

" ทะ.. ท่านพ่อ.. ไม่นะท่านจะทำอย่างนี้กับข้าไม่ได้ข้าเป็นลูกสาวท่านนะ!!"

วิเวียนพูดด้วยความโกรธ​ว่าทำไม่ท่านพ่อถึงทำอย่างนี้กับตน​เธอเป็นลูกของเค้านะจะไร้หัวใจก็ให้มันน้อยๆหน่อยแล้วที่บอกว่าเป็นประโยชน์​นี้คืออะไรกัน??

" เพื่อเป็นการขอโทษ​ที่ตระกูล​ข้าผลิตบุคลากร​ไร้ค่าขึ้นมาข้าจะส่งนางไปเป็นทาสบำเรอกามให้ทหารที่ชายแดน!! "

" เห้!! "

เสียงกู่ร้องดีในของทหารดังขึ้นสายตาหื่นกามของทหารต่างจ้องมอง​ร่างของหญิงสาวอายุสิบห้าที่ร่างกายแต่ละส่วนโตเกินไว

'อ่าอย่างนี้ข้าขอตายดีกว่า'​