**เรื่องราวที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดใดทั้งสิ้น**

"เมฆา วงศ์รัตนะมาลี" ชายที่ถูกแม่ทิ้งไปเมื่ออายุได้ 4 เดือนเท่านั้น โชคดีของเขาที่ปู่และย่าเป็นคนรับเมฆามาเลี้ยง พวกเขาดูแลและให้ทุกอย่างที่เมฆาต้องมี และสอนให้เขาเติบโตขึ้นอย่างมั่นคงที่สุด เมฆาถูกสอนให้มีความรับผิดชอบต่อทุกสิ่งทุกอย่าง นั่นทำให้เขาเป็นคนที่บ้างาน และทุกอย่างจะต้องเป็นสิ่งที่เขาเห็นและเข้าถึงได้ เขาอยู่กับปู่และย่ามาตลอดจนกระทั่งวันหนึ่งที่ปู่ของเขาต้องจากเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ มรดกทุกอย่างตกเป็นของเมฆา และสิ่งสุดท้ายที่ปู่เขียนไว้ในพินัยกรรมก็คือ ให้โปรยอังคารของปู่ที่ทะเลสาบของบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ที่ถูกซื้อไว้นอกตัวเมืองเชียงใหม่ และนั่นทำให้เขาพบบางอย่าง...