FriEndShit!

ตั้งแต่เล็กๆ ป๊าชอบบอกไจ๋ว่า ถ้าเกิดมายากไร้พรสวรรค์ ก็ต้องขยันและพยายามกว่าคนอื่นถึงจะสำเร็จ ที่ทุกวันนี้ครอบครัวของเรามีคนนับหน้าถือตาก็เพราะป๊าทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อให้ไจ๋ เจ้ต้อง หม่าม้า แล้วก็อาม่าสุขสบาย

ไจ๋เห็นกับตามาตั้งแต่จำความได้... ไจ๋เลยเชื่อ

แต่แปลกจริงที่พอถึงคราวตัวเอง ความพยายามกลับไม่เข้าข้างกันบ้างเลย ขนาดหยิบยื่นทุกอย่างที่มีให้คนคนหนึ่งจนหมดสิ้น สิ่งที่ได้คืนมากลับมีเพียงคราบน้ำตากับรอยแผลเป็นในหัวใจ หรือที่แท้แล้ว ความพยายามไม่ใช่ตัวแปรของความรักที่สมหวัง?