ผมชื่อข้างฟ่างนักศึกษาปีหนึ่งคณะการโรงแรมและการท่องเที่ยว ที่เรียนคณะนี้ก็เพราะผมชอบเที่ยว แค่นั้นแหล่ะไม่มีไรมาก^^ วันนี้เป็นวันแรกที่เปิดเรียน เพื่อนๆทุกคนมากันเยอะมาก เพราะมัวแต่มองนั่นนี่ไปเรื่อยจนผมเดินไปชนกับใครคนนึงเข้า เขาตัวสูงมากน่าจะสูงกว่าผมนะผมสูง172อ่ะเขาน่าจะสูง180น่าจะได้เพราะสูงมากๆเรียกง่ายๆก็เสาไฟฟ้าอ่ะ^^ พอได้มองหน้าเขามันก็ทำให้ใจผมเต้นแปลกๆ เขาหล่อมากแต่สายตาเย็นชามากด้วยคนอะไรขนาดหน้านิ่งๆยังหล่อขนาดนี้ถ้ายิ้มจะหล่อมากกว่านี้มั๊ยเนี้ย โอ๊ย!!!ใจละลายขนาดผมเป็นผู้ชายยังชอบเลยถ้าผู้หญิงคงไม่เหลืออ่ะ เพราะดูจากรอบๆมหาลัยมีคนจ้องเขาเยอะมาก ก่อนที่ผมจะเพ้อไปมากกว่านี้เขาก็สกิดผมให้ออกจากความคิดฟุ้งซ่านนั้นทันทีโดยการก้มลงมากระซิบข้างหูว่า "คุณๆจะพิงอกผมอีกนานมั๊ยครับ ผมไม่ใช่เสานะถ้าคุณง่วง คุณก็กลับบ้านไปนอนซะสิ" แล้วเขาก็เดินหนีผมไปเลย คนบ้าอะไรหล่อแต่หน้าปากนี่ใช้ไม่ได้เลย ชิชิ

ผมเลิกสนใจเขาและเดินไปหาคณะที่ผมสมัครเข้าเรียนมีคนสมัครเยอะมากเลยนะเนี้ย สงสัยเค้าคงชอบเที่ยวเหมือนผมแน่เลยอิอิ

#วันแรกของน้องข้าวฟ่างก็จะประมาณนี้อ่ะค่ะพึ่งแต่งนิยายครั้งแรกอ่ะจะเป็นไงบ้างฝากน้องข้าวฟ่างของเค้าด้วยนะ