The Lost Ocean | ตำนานแห่งผืนน้ำที่ถูกลืมเลือน
รายละเอียด
ว่ากันว่า " ธรรมชาติเป็นสิ่งที่แสนองอาจและน่าเกรงขาม "
ว่ากันว่า " ท้องทะเลเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวเพราะไม่มีใครล่วงรู้ถึงความลับของสีครามดิ่งลึก "
แต่ทว่า " มนุษย์เรากลับน่ากลัวยิ่งกว่าห้วงสมุทร "
꧁෴ਬੇ꧁༻༒༺꧂ਓ෴꧂
ในยุคแห่งการเดินเรือหรือยุคสำรวจ ตำนานได้ถูกเล่ากล่าวขานเรื่องราวขึ้นมามากมาย หลายตำนานที่เลือนหายไป และหลายตำนานที่ยังอยู่รอดได้จนถึงปัจจุบัน
ตลอดหลายร้อยปี ทั้งเรื่องเล่าและตำนานได้ส่งต่อกันมา แล้วคุณล่ะ
เคยได้ยินตำนานหรือเรื่องเล่าไหนมาแล้วบ้าง?
แล้วคุณรู้จักตำนานบทนี้หรือเปล่า? ขอทายว่าไม่ ก็เพราะนี่น่ะเป็น….
" ตำนานที่ไม่ถูกกล่าวถึง มีเพียงมหาสมุทรที่รับรู้ และจะเก็บซ่อนมันเอาไว้ "
" ตลอดกาล... "
.
.
.
กาลครั้งหนึ่ง ท่ามกลางมหาสมุทรสีคราม เสียงมวลคลื่นซัดสาดและสายลมแรงคอยย้ำเตือน
' สลัดเอ๋ย นาวีเอ๋ย เจ้าล้วนยืนอยู่บนโลกใบนี้กันทั้งนั้น และไม่ว่าโลกจะหักหลังเจ้าหรือไม่ก็จงก้าวต่อไปเถิด '
กลิ่นสมุทรชวนให้คะนึงหา เสียงสายลมยังคงเสนาะหู ความรู้สึกโคลงเคลงของเรือยังติดอยู่ปลายประสาท เสียงโหวกเหวกโวยวายของงานรื่นเริงยังคงดังแว่วมา จดจำไว้ในส่วนลึกของจิตใจไม่ลืมเลือน
.
.
.
ดวงแล้วดวงเล่า ลำแล้วลำเล่า จมดิ่งลงไป ดำดิ่งลงไป กลับไปสู่ใต้ท้องทะเล
" ส่งวิญญาณสู่ก้นสมุทร "
The lost ocean
" Come with me, the horn of freedom will reverberate through this maritime space. "
" ที่นี่จะไม่ใช่ผืนน้ำที่พวกเจ้ารู้จักอีกต่อไป "
Bon vogage!
**อนึ่ง เรื่องนี้ไม่ใช่นิยายวายนะครับ หวีดได้ จิ้นได้ไม่ว่า แต่ขออย่าออกตัวแรงและเบียดเบียนผู้อื่นรวมถึงนักเขียนเอง
**อสอง เม้นติชมได้ ด่าได้ แต่ขอด่าแบบปัญญาชนไม่ด่าแบบเด็กๆด่าหรือด่าแบบเด็กงอแงที่ไม่ได้ดั่งใจนะครับ
ขอบคุณครับ ขอให้สนุก