เรือนนฤทธิ์ตา

เรือนนฤทธิ์ตา

ตอนที่ 1

กรุงเทพมหานคร 04.00 น.

คอนโดใจกลางเมือง

พี่ชาติ พี่ชาติ ตื่นได้แล้ว เร็ว ๆ ลุกขึ้นได้แล้วเสียงร้องของ สุริตา แฟนสาวของสุชาติ คู่รักในวัยเรียนซึ่งคบหากันอยู่ ก่อนที่จะจบการศึกษา อืม จะรีบลุกรีบตื่นไปกันทำไม อยุธยาอยู่ใกล้ๆนี่เอง ขับรถไปแป๊บเดียวก็ถึงแล้วเสียงสุชาติแฟนหนุ่มของเธอพูดออกมา พี่ลืมอะไรไปหรือปล่าว เราต้องแวะเข้าไปรับแก้วตาที่บ้านอีกนะพี่ ถนนเส้นนั้นรถยิ่งติดอยู่ ไปสายเดี๋ยวอาจารย์เขาบ่นเอาแน่ๆเลย รีบลุกขึ้นมาเลย หนูจะอาบน้ำรอ เออๆ พี่ลุกแล้ว เสียบน้ำร้อนไว้ให้พี่ด้วย พี่จะกินกาแฟสักแก้ว สิ้นเสียงของสุชาติ สุริตาเองรีบไปเสียบน้ำร้อนให้แฟนหนุ่ม พร้อมกับรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว สุชาติแฟนหนุ่มหลังจากลุกขึ้นมาแล้ว ก็มานั่งจิบกาแฟรอแฟนสาว หลังจากนั้นตัวสุชาติเองก็ทำธุระส่วนตัว ขืนชักช้าเขาเองคงจะโดนบ่นไปอีกนาน พี่ชาติ ๆ เสร็จหรือยัง หนูเตรียมเสื้อผ้าให้แล้วนะ รีบหน่อย หนูกลัวไม่ทัน เสียงที่เร่งออกมา ทำให้สุชาติเองนั้นไม่ค่อยพอใจเสียเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่คบกันมาสามสี่ปี สุชาติเองนั้นก็ต่างเบื่ออะไรหลายๆที่ สุริตาแสดงออกมา เพราะหลังจากที่คบกันมาไม่นาน สุชาติเองนั้นเหมือนจะตกอยู่ในห้วงอำนาจของสุริตาไปโดยปริยาย เสร็จแล้ว เสียงสุชาติร้องออกมาจากห้องน้ำ เอาเสื้อผ้ามาเลย หนูเองล่ะเสร็จหรือยัง พี่แต่งตัวแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว เสียงสุชาติถามออกมา เสร็จรอพี่ตั้งนานแล้ว รีบหน่อย หนูล่ะเบื่อพี่จริงๆเลย เรียกกว่าจะลุกขึ้นมาได้ เสียงสุริตาบ่นออกมา ซึ่งสุชาติเองนั้นไม่ค่อยจะสนใจเสียเท่าไหร่ เพราะทุกๆวันสุชาติจะเจอกับคำพูดแบบนี้ของแฟนสาวเป็นประจำ แล้วสุชาติเองก็ใช้เวลาในการแต่งตัวไม่นาน เหมือนที่เขาบอกออกมา ไปกันหรือยังพี่เสร็จแล้ว ข้าวของเอามาหมดยัง เสียงสุชาติถามแฟนสาวของเขา เอามาหมดแล้วไปได้เลย สิ้นเสียงสุริตาบอกออกมา ทั้งสองต่างลงมาจากคอนโด มุ่งตรงลงมายังลานจอดรถ ไปๆรีบไปเลยพี่ชาติ เออ ๆ เสียงสุชาติบ่นออกมา ทั้งสองต่างมุ่งตรงมายังเส้นปทุมธานี เพื่อรับเพื่อนสาวคนสนิทของสุริตา ใช้เวลาไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงหน้าบ้านของแก้วตา ซึ่งเธอเองก็ออกมายืนรอคนทั้งสองอยู่แล้ว เห็นใหมหนูบอกแล้วให้มาแต่เช้า รถติดยังกับอะไร เสียงสุริตาบ่นออกมาอย่างซ้ำซาก สุชาติเองจึงตะคอกออกไปด้วยเสียงเบาๆ เพราะไม่กล้าที่จะพูดอะไรมาก เพราะสุชาติเองนั้นก็เกรงใจครอบครัวของแฟนสาว เนื่องจากฐานะของสุชาตินั้นด้อยกว่า ทั้งคอนโดและรถ ก็ล้วนเป็นสมบัติของแฟนสาวทั้งสิ้น แล้วมันทันใหมล่ะ เสียงสุชาติพูดออกมาเบาๆ พร้อมกับสีหน้าของสุริตาที่ไม่ค่อยจะพอใจมากนัก หลังจากเมื่อรถจอดที่หน้าบ้านของแก้วตา สุริตาเองนั้นลงไปรับเพื่อนสาวคนสนิทของเธอ พร้อมกับบ่นเรื่องของสุชาติให้เธอฟัง โดยที่สุชาติเองนั่นก็เดาได้จากการมองที่มุมปากของ

สุริตาได้ หากวันไหนที่ทนไม่ไหวจริงๆ คงต้องมีสักวันที่ต้องแยกกันอยู่ ด้วยขีดจำกัดของวัยรุ่นสมัยนี้ ที่สุชาตินั้นนึกออกมาตลอดเวลา ปั้ง ๆ เสียงปิดประตูรถ พร้องกับคนสองคนที่ขึ้นมา ไปได้แล้ว

พี่ชาติ เดี๋ยวไม่ทัน สุชาติเมื่อได้ยินเสียงสั่งออกมา ตัวสุชาติเองนั้น ก็เหยียบคันเร่งให้รถพุ่งออกไปด้วยความแรง

ซึ่งสุริตากับเพื่อนสาวของเธอนั้น คงจะเดาได้ว่าในตอนนี้สุชาติเองก็คงอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก หลังจากที่รถเคลื่อนตัวออกจากแล้ว สุชาติเองไม่พูดอะไรออกมามาเลย เนื่องจากในตอนนี้เขาเองนั้นอารมณ์ไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่ ตลอดระยะเวลาที่รถวิ่งคงมีแต่เพียงเสียงคุยกันของแฟนสาวของเขาเองและเพื่อนสนิท ซึ่งสุชาติเองนั้นมีเรื่องในอยู่ในใจของเขามากกว่านั้น ที่เขาเองไม่สามารถที่จะพูดหรือบอกใครได้ พี่ชาติ เสียงสุริตาร้องทักออกมา ซึ่งในตอนนี้กลุ่มของพวกเขาเองเดินทางมาใกล้จะถึงจังหวัดพระนครศรีอยุธยาแล้ว เดี๋ยวก่อนเข้าไปเรือนไทย แวะปั้มให้พวกหนูเข้าห้องน้ำด้วย ได้ยินใหมที่บอก ซึ่งสุชาติเองนั้นไม่พูดอะไรออกมา มีเพียงสายตาที่มองมาด้านหลังพร้อมกับการพยักหน้า ซึ่งปกติแล้วแฟนสาวของเขาเองต้องมานั่งที่หน้ารถคู่กับเขา แต่ในตอนนี้เธอเองนั้นได้ไปนั่งหลังเพื่อคุยกันกับเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเอง ทิ้งให้สุชาตินั้นกลายเป็น

เหมือนคนขับรถที่คอยรับใช้เธอ เสียอย่างนั้น เจ็ดโมงเช้ารถของสุชาติเองก็มาถึงอยุธยา และสุชาติเองก็เลี้ยวรถเข้าในปั้มตามที่แฟนสาวของเขาเองบอกออกมา พี่ชาติรอยู่นี่นะ เดี๋ยวมา เสียงแฟนสาวของเขาสั่งออกมา เขาเองก็ไม่ได้ว่าอะไร คงมีแต่เพียงการเงียบเฉยเท่านั้น เช้านี้อากาศที่นี่นี้ค่อนข้างสดชื่น สุชาติเองดับเครื่องรถพร้อมกับลงเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อบุหรี่มาดูดคลายเครียด สองโมงเช้าที่กลุ่มอาจารย์และเพื่อนๆ จะมาพบกันที่จุดนัดหมายบ้านทรงไทย ที่กลุ่มนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายก่อนจบการศึกษา

จะต้องมาทำรายงานก่อนที่จะจบ

หลังจากที่สุชาติออกมายืนดูบุหรี่รอแฟนสาวและเพื่อนของเธอ แฟนสาวของ

สุชาติก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับตรงเข้าไปยังร้านสะดวกซื้อเหมือนกัน ซึ่งสุชาติเองก็หวังจะได้กินอะไร รองท้องเช้านี้เหมือนกัน สุชาติเองจึงเข้ามารอในรถ ไม่นานสุริตากับแฟนสาวก็กลับเข้ามา ไม่มีของอะไรที่มาฝากสุชาติเลย ทั้งๆที่คนเป็นแฟนกันนั้นน่าจะห่วงกันบ้าง แต่สุชาติเองก็ไม่ได้พูดหรือบ่นอะไรอออกไป คนที่บ่นกลับมานั้นกลับเป็นแฟนสาวของเขาเอง ดูดบุหรี่มาอีกหรือไงพี่ชาติ หนูบอกกี่ที่แล้ว สิ้นเสียงของสุริตา สุชาติเองออกรถโดยทันที โดดไม่มีเสียงโต้เถียงใดๆออกมา ซึ่งปกติสุชาติเองเขาก็เป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบขรึมอยู่แล้ว ไม่งั้นคงจะทนนิสัยของสุริตาได้ไม่นานขนาดนี้

หลังจากที่สุชาติ ขับรถเข้ามาในตัวเมืองอยุธยาได้ระยะหนึ่งแล้ว สุชาติเองนั้นรู้จุดหมายปลายทางนี้เป็นอย่างดี เพราะอาจารย์ที่สุชาติเองนับถือนั้นเคยให้สุชาติเอง มาช่วยซ่อมแซมบูรณะ สถานที่แห่งนี้อยู่บ่อยๆ สุชาติเองเมื่อถึงในตัวเมืองจึงเบี่ยงรถเลี้ยวขวามา เข้ามายังเรือนไทยหลังหนึ่งซึ่งเป็นไม้สักทั้งหลัง และความเก่าแก่ของตัวบ้านเองนั้นยังเป็นที่น่าเกรงขรามอยู่ในสายตาของทุกคนที่ได้มาประสพพบเห็น สุชาติเอง จอดรถไว้ลานจอดที่ทางเรือนหลังนี้ทำไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยวที่สนใจมาศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับบ้านเรือนในสมัยเก่า ซึ่งในทุกๆวันเรือนหลังนี้ก็ได้ต้อนรับ นักท่องเที่ยวจำนวนหลายพันชีวิตต่อวัน

ได้กำหนดการเวลานัด ใกล้จะสองโมงเช้าแล้ว ทั้งสามคนจึงลงจากรถเพื่อมาหา

กลุ่มของอาจารย์และเพื่อนๆ ที่นัดหมายกันมาเจอที่นี่ นู้น ๆ ไง พวกอาจารย์อยู่ด้านนู้น เรารีบไปหากันเถอะ สุริตาเองร้องบอกออกมา และในตอนนี้เธอเองกับเพื่อนสนิทต่างก็รีบจูงมือกัน เดินตรงไปหากลุ่มของอาจารย์ โดยที่สุชาติเองยังอยู่ในรถอยู่เลย สุชาติเองซึ่งในตอนนี้ไม่ได้สนใจอะไรมาก มือของเขาเอง

ไขกุญแจรถลงเพื่อดับเครื่อง พร้อมลงมาดูดบุหรี่ที่เขาเองซื้อมาเพื่อดูดแก้กลุ้ม โดยไม่มีทีท่าว่าจะเร่งรีบอะไรมาก เหมือนสุริตาแฟนของเขา หลังจากที่สุชาติดูดบุหรี่หมดมวนแล้ว ก็เดินตามมาหาที่กลุ่มเพื่อนและอาจารย์ที่รออยู่ เมื่อสุชาติเองเดินมาถึง ตอนนี้คงเหลือเพียงแค่อาจารย์สำราญเท่านั้นที่ยืนรอสุชาติอยู่คนเดียว นอกนั้นคนต่างๆ พากันเข้าไปด้านในหมดแล้ว สวัสดีครับอาจารย์ สุชาติยกมือไหว้

อาจารย์ออกไป เออ เป็นไงบ้างล่ะชาติ หน้าตาไม่ค่อยสบายใจเลยนะเรา มีเรื่องอะไรหรือปล่าว อาจารย์สำราญถามลูกศิษย์คนโปรดของแกออกมา ด้วยความเป็นห่วง เรื่องเดิมล่ะครับ ไม่ค่อยจะลงรอยกันเสียเท่าไหร่ สุชาติตอบออกมา ก็อาจารย์บอกแล้วไง ว่าอย่ารีบ ดูอย่างอาจารย์ซิ จนป่านนี้ยังไม่มีใครเลย อาจารย์สำราญพูดหยิดแกมหยอกเพื่อให้สุชาตินั้นสบายใจขึ้นมา เอาน่าอย่าคิดมาก อาจารย์มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย เดี๋ยวเข้าไปข้างในแล้วค่อยคุยกัน ครับ อาจารย์เสียงสุชาติตอบรับออกมา

หลังจากนั้นสุชาติและอาจารย์สำราญเอง ต่างพากันเดินเข้ามาในเรือนไทย ที่เปิดไว้ต้อนรับแขกและนักท่องเที่ยว เออ นั่งพักกันก่อนชาติ พวกนั้นคงเดินไปสำรวจ เขียนรายงานส่งอาจารย์ เราเองอาจารย์ว่าจะไม่ให้ทำ อาจารย์เองจะว่ายวานให้ไปช่วยงานอาจารย์ที่สระบุรีหน่อย วันพรุ่งนี้ว่างหรือปล่าว พาอาจารย์ไปหน่อย เสียงอาจารย์สำราญขอร้องให้สุชาติเองมาช่วยงานที่แกรับปากคนอื่นไว้ ได้ครับอาจารย์จะไปกี่โมงล่ะ และงานที่ว่ามีอะไรบ้างผมจะได้เตรียมข้าวของไปถูกครับเสียงสุชาติเองถามอาจารย์ออกมา

ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ครูรับปากพ่อครูที่เรือนไทยญวณไว้ ว่าจะไปสำรวจเรือนเก่าให้แล้วถ้าหากมันชำรุดอะไรก็จะช่วยซ่อมให้ อาจารย์สุชาติอธิบายออกมาให้ลูกศิษย์ แล้วต้องค้างคืนหรืออยู่ที่นั่นหรือ

ปล่าวครับอาจารย์ ซักสามสี่วันพอไหวใหม แฟนเราเขาจะให้เราไปหรือปล่าวล่ะ ยิ่งเห็นมีปัญหากันทุกวันอยู่

อาจารย์สุชาติทักออกมา ก็ดีครับ อาจารย์ผมเบื่อๆ และเย็นนี้ผมขอกลับรถอาจารย์เลยแล้วกัน คืนนี้ก็ค้างคืนที่บ้านอาจารย์ล่ะ พรุ่งนี้เช้าจะได้เดินทางกันแต่เช้าครับ สุชาติพูดออกมา มันจะดีหรือชาติ คุยกันก่อนไม่ดีรึ อาจารย์สำราญทักท้วงออกมา ครับ เดี๋ยวผมไปบอกเขาเองครับ เขาคงดีใจที่ไม่ต้องอยู่ใกล้ๆผมหลายวัน สุชาติพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เบื่อโลก เอา ๆ ยังไงก็ได้ แล้วมาบอกอาจารย์ด้วยแล้วกัน ครับ เสียงสุชาติตอบรับออกมา อาจารย์ว่าเราแยกย้ายกันไปดูงานรอบๆดีกว่า เผื่อจะได้ไอเดียดีๆ มาเป็นแนวทางกัน ครับ อาจารย์สุชาติตอบรับออกมา ว่าแล้วทั้งสองคนต่างแยกย้ายกันเดินสำรวจรอบๆบริเวณบ้านทรงไทยต้นแบบ ที่มีไว้สำหรับศึกษาในสายศิลปศาตร์และศิลปกรรม

ทุกคนเองในตอนนี้ ต่างแยกย้ายกันไปหมดแล้ว อาจารย์สำราญกับสุชาติเองก็เหมือนกัน ต่างแยกย้ายกันไปดูงาน

ก่อนที่จะเดินทางกลับเข้ากรุงเทพกัน